Oranje zwemploeg nog niet in Olympische vorm.

Steenbergen is het enige lichtpuntje.

De Oranje zwemploeg kwam terug van het Europees kampioenschap korte baan met heel gemengde gevoelens. In het Israëlische Netanya was gebleken dat de dames en heren zwemsters nog niet aan de verwachtingen hadden kunnen voldoen. Volgens Joop Alberda, (nog) technisch direkteur van de zwembond, maakten de twee gouden medailles op de laatste dag van het toernooi nog wel wat goed. Maar zij konden niet verhullen dat de teleurstelling over het niet halen van de ‘gedroomde’ tien medailles er toch wel degelijk was. De verschillen zijn in de top bij het zwemmen zo klein dat Alberda echter niets wil weten van een mislukt toernooi. Als je ambitieus bent ga je voor erg hoge doelen en die moet je dan maar zien te halen. Dus is hij met ‘slechts’ negen medailles gewoon niet tevreden.

‘Kromo’ heeft nog niet het Olympische gevoel.

Tot aan de spelen in Rio is er dus nog veel werk aan de winkel voor de zwemploeg die sinds jaar en dag gedragen wordt door Ranomi Kromowidjojo. Zij is degene die voor de gouden medailles moet kunnen gaan. Het is niet voor niks dat ‘Kromo’ die laatste twee gouden in ontvangst mocht nemen. Ze prolongeerde haar Europese titel op de 50 meter vrij en dat voelde best wel goed. Toch was ze er niet helemaal tevreden over. Ze behaalde goud in een tijd die 0,2 seconden langzamer was dan die bij haar vorige Europese winst in het Deense Henning. Maar oké, elke gouden medaille telt en het geeft de Groningse natuurlijk wel weer het vertrouwen op de goede weg te zijn na een paar lastige jaren. Toch stak ze haar ontevredenheid niet onder stoelen of banken. Ook al omdat ze de finale van de 100 meter had verloren van de Zweedse Sjöström. Onze nationale zwemheldin is uiteindelijk alleen tevreden met goud. En dat is natuurlijk de houding die bij haar status past. Zelf denkt ze dat het Olympische gevoel dat in het voorjaar moet komen nog wel voor de nodige extra scherpte zal zorgen.

Van Rouwendaal baalt.

De meeste ontevredenheid straalde echter af van Sharon van Rouwendaal. Eigenlijk baalde ze zelfs van de schamele oogst die dit EK korte baan haar had opgeleverd. Brons op de 800 meter vrij en zelfs niet op het podium bij de 400 meter vrije slag, Eenmaal in Israel merkte ze dat ze domweg veel te zwaar had getraind om nu op dit toernooi in topvorm te zijn en dus voor de prijzen te kunnen gaan.Haar Franse coach Philpippe Lucas had haar juist in deze periode zo hard laten werken en zoveel meters laten maken dat ze simpelweg te vermoeid was om te pieken. Waarschijnlijk zijn er tusssen van Rouwendaal en haar coach nog wel de nodige gesprekjes te verwachten. Maar ja; voor Lucas tellen alleen maar de Olympische Spelen in Rio in 2016 en daar stemt hij het trainingsprogramma op af. Voor technisch directeur Alberda zal het waarschijnlijk moeilijk te acceptern zijn dat hij hier geen invloed op heeft.

Opsteker.

Gelukkig was er toch ook een echt lichtpuntje in de Oranje afvaardiging in Netanya. De 15-jarige Marrit Steenbergen is volgens kenners de rising star van ons vaderlandse zwemmen. De jonge Friezin verraste vriend en vijand afgelopen zomer al door tijdens de Europese Spelen in Bakoe goud op de 100 meter vrije slag te winnen in een geweldige 53.97 seconden. Ze is daarmee de zesde Oranje zwemster die het koninginnenummer onder de 34 heeft gezwomen. Veldhuis, Inge de Bruijn, Kromowidjojo, Heemskerk en Inge Dekker deden dat ook, maar die zwommen toen al wat langer bij de senioren. Insiders vinden haar basistechniek prachtig en kennelijk werkt ze intussen aan haar start. Hierop zal ze nog wat winst kunnen pakken.

Kijk eens naar dit heerlijke interview van (volgens mij) Omroep Friesland:

Zuinig.

Alberda wil echter zuinig omgaan met het Friese pareltje. Voorzichtig en niet over de kop. Steenbergen is nog zo jong. De technische baas trok haar terug voor de 100 meter vrij omdat het programma zo ongunstig in elkaar zat dat ze eventueel niet echt fit aan de start van de 100 meter wisselslag zou verschijnen. En op die laatste discipline dichtte Alberda haar meer kansen toe in dit zware deelnemersveld. En deze beslissing pakte fantastisch uit. Marrit Steenbergen won de bronzen medaille op die 100 meter wissel. Zelf was ze helemaal beduusd van die eerste individuele podiumplaats tijdens een echt seniorentoernooi. Zal naar meer smaken, denk ik zo.