Gehandicapte atlete Marlou van Rhijn is onverslaanbaar op de sprint.
Integratie is een veel gebruikt begrip de laatste jaren. Vooral in de politiek is het hot. Maar wat denk je van integratie in de sport? Je kunt allerlei opvattingen hebben over kleur, geslacht, leeftijd ed, maar zou het toppunt van integratie niet zijn dat de Olympische Spelen en de Paralympics samengevoegd worden tot één groot sportevenement?
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Als het aan Marlou van Rhijn ligt in elk geval wel. Onze succesvolste gehandicapte atletiekvrouw droomt ervan dat het rennen op blades beoefend wordt op de ‘gewone’ Spelen. Net zoals naturlijk zitvolleybal, rolstoeltennis ed. Wat zou dat mooi zijn en wat zou dat helpen om de ‘minder validen’-sport nog wat meer uit het zielige hoekje te halen. En da
t zou natuurlijk volkomen terecht zijn want er worden in de gehandicaptensport fantastische prestaties geleverd. Trouwens, sportprestatie is sportprestatie en dat moet je waarderen om die prestatie en niet om het al dan niet gehandicapt zijn.
Zwemmen.
De 23-jarige Monnickendamse is gespecialiseerd op de 100m en de 200m. Maar wist u dat zij ook al een carrière als zwemster achter de rug heeft. Zij zat tot ongeveer 2009 in de nationale selectie voor zwemmers met een handicap en ze deed mee aan een WK en een EK. Bovendien zwom zij in die tijd een paar nationale records. Sport zit er dus ingebakken. Wellicht heeft het met haar handicap te maken dat zij altijd maar weer wil presteren. Doorzetten en doorbijten. Die houding heeft ze van jongs af aan gehad. En die houding werd aangemoedigd in het gezin waar zij uit komt. “Niet zielig doen omdat je geen benen hebt; je kunt het best” was wat haar moeder vaak tegen haar zei. En die houding heeft haar leven tot nu toe bepaald.
Toen ze een beetje genoeg had van al dat gezwem en dat getrain op de meest onmogelijke tijden besloot om maar eens een tijdje een ‘gewone’ jonge meid te zijn. Lekker uitgaan met vriendinnen.
Raar telefoontje.
Toen kwam het raarste telefoontje uit haar leven. Atletiektrainer Guido Bonsen vond dat ze de ‘ideale handicap’ had om te gaan sprinten. Van Rhijn’s onderbenen zijn geamputeerd en Bonsen vroeg of ze eens blades wilde uitproberen, net zoals Oscar Pistorius. Met haar gewone prothese haalt ze natuurlijk geen enkele snelheid maar ze wilde toch wel eens proberen wat er zou gebeuren met blades.
De mensen die de atletieksport volgen weten wat er gebeurde met onze Blade Babe. Met haar dubbele onderbeenamputatie komt zij uit in de klasse T43 op de 100, 200 en 400 meter voor het Dutch Paratlethics Team van de Nederlandse Atletiekunie en dat doet ze met succes. Tijdens de Paralympische Spelen in Londen in 2012 won ze zilver op de 100 meter en een paar dagen later won ze goud op 200 in de wereldrecordtijd van 26.18.
Sinds die tijd rijgt ze de successen aaneen. Onze eigen Noord-Hollandse Marlou van Rhijn won een paar dagen geleden in Dubai een Grand Prix voor paralympische atleten. Ze verbeterde haar eigen wereldrecord op de 100 meter en liep een tijd van 12.85. Fantastisch.
Erkenning.
Niet minder fantatisch is het feit dat de paralympische sport steeds meer waardering en erkenning krijgt. Sportschoenen fabrikant NIKE koos in het najaar van 2014 de Monnickendamse als gezicht voor hun reclamecampagne. Een droom die uitkwam voor van Rhijn. Een commercial maken met zo’n gigant in de sportbusiness. De reclame film werd opgenomen in Barcelona, in het stadion waar notabene Ellen van Langen in 1992 de gouden medaille won.
Van Rhijn laat zien, dat je kunt rennen zonder benen en Nike laat zien dat dat gewaardeerd wordt. Niet in beperkingen denken, maar in mogelijkheden. Is dat topsport of niet?
Kijk maar eens naar die reclame van Nike
