Legendarische bokswedstrijd nog altijd in de belangstelling.
The Rumble in the Jungle. Zo werd het gevecht genoemd tussen de legendarische boksers Muhammad Ali en George Foreman. Het was een strijd om de wereldtitel boksen bij de zwaargewichten en vond plaats op 30 oktober 1974 in Kinshasa in Zaïre, het land dat nu Congo heet. Omdat dit historische gevecht zo ongeveer veertig jaar geleden plaatsvond en omdat het nog altijd in het geheugen staat gegrift van een hele generatie, of in elk geval een generatie boksfans, is er nu weer eens volop aandacht voor. En niet in het minst omdat het gaat over de absoluut grootste bokser aller tijden: Muhammad Ali. Hij won de partij, hoewel hij op zijn 32e behoorlijk zwaarder en dus kwetsbaarder was dan daarvoor. Het was bloedheet in 
Afrika natuurlijk. En ondanks dat de wedstrijd was gepland om vier uur in de ochtend was de tropische hitte al erg zwaar. Maar goed, Ali won de partij in de achtste ronde door Foreman naar het canvas te slaan. Hij zit vanaf dat moment in Kinshasa dus weer op zijn vertrouwde troon. Bovendien is hij vanaf dat ogenblik een echte celebrity en president Gerald Ford ontvangt hem in het Witte huis.
Waarom in Kinshasa?
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Don King was de promotor en arrangeur van het gebeuren en hij had zowel Ali als Foreman 5 miljoen dollar geboden. Maar omdat King bij nader inzien het geld niet had moest hij op zoek naar een land buiten de Verenigde Staten, dat wel wilde betalen. President Mobutu van Zaïre (Congo) bedacht dat een dergelijk spektakel de aandacht wel op zijn land zou vestigen. En natuurlijk op hemzelf. De datum werd geprikt en het gevecht kon beginnen met Foreman als absolute favoriet. Om het spektakel zo compleet mogelijk te maken waren enkele oud-wereldkampioenen aanwezig onder wie Joe Frazier. De bekende presentator David Frost was tussen de toeschouwers gezet om de nodig interviewtjes te doen. Ik zal u niet vermoeien met details van de bokswedstrijd, maar ik volsta met te vertellen, dat Muhammad Ali tot ieders verrassing in de achtste ronde Foreman tegen de grond sloeg en daarmee zijn wereldtitel heroverde.
Waarschijnlijk door het overweldigende spektakel en de wereldwijde aandacht voor deze partij is de gebeurtenis in Zaïre misschien wel de bekendste in de boksgeschiedenis, maar Muhammad Ali heeft natuurlijk veel meer grote gevechten op zijn naam staan. Geboren als Cassius Marcellus Clay in Kentucky, kreeg hij al jong de bijnaam Greatest of Louisville Lip. Door het blad Sports Illustrated werd hij tot sportman van de eeuw gekroond. Ergens in zijn jonge carrière werd Cassius Clay wereldkampioen zwaargewicht, maar wat misschien nog het meest aan zijn bekendheid bijdroeg in die periode was het feit dat hij zich bekeerde tot de islam en zijn naam liet veranderen in Muhammad Ali. Dit werd niet geaccepteerd in Amerika en zeker niet door het grote publiek. Slechts een paar journalisten bleven altijd achter hem staan. Howard Cosell was in die tijd misschien wel de meest bekende onder hen.
Muhammad Ali wilde niet vechten in Vietnam.
Dit uit religieuze overtuiging. En toen had Amerika het even gehad met hem. Hij mocht niet meer in de Verenigde Staten vechten en moest daarom vaak boksen in andere landen. Ali won van zo ongeveer alle grote namen in een tijdperk waarin zijn sport gekenmerkt werd door de vele grote boks-iconen. Het was zo ongeveer de Gouden Eeuw van het zwaargewicht boksen en Ali versloeg iedereen. Hij verkocht zichzelf op een fenomenale manier en zijn psychologische oorlogjes met zijn tegenstanders worden nog steeds geroemd.
In 1981 stopte hij ermee en bleek hij aan de ziekte van Parkinson te lijden. Zijn motorische functies zwakten zienderogend af. Hij leeft nog steeds met deze handicap en hij is een bijzonder geliefd en gerespecteerd figuur. De verschillende generaties hebben hem in hun hart gesloten. In 2005 kreeg hij door president Bush de Presidential Medal of Freedom uitgereikt; zo’n beetje de hoogste onderscheiding die een burger kan krijgen in de VS. Vanaf die periode houdt hij zich voornamelijk bezig met de humanitaire zaak. Hij is een soennitisch moslim en steunt projecten, die de armoede en honger over de hele wereld bestrijden. Nog steeds is hij het grootste deel van het jaar op reis.
Hoe de sportwereld hem op handen draagt, bleek volgens mij uit de geweldige emotie die door het publiek zinderde in 1996 waar Ali bij de opening van de Olympische Spelen in Atlanta het Olympische vuur ontstak. Wat mij persoonlijk betreft, deze beelden staan net zo goed nog op mijn netvlies als die van zijn prachtige bokspartijen.
Natuurlijk hoopt de wereld nog lang van de aanwezigheid van Muhammad Ali te kunnen genieten, maar op deze plek moet ik tot mijn spijt toch vermelden, dat het bepaald niet goed gaat met de man. Zijn broer Rachman Ali vertelt in een interview, dat Muhammad waarschijnlijk niet lang meer te leven heeft. Zijn ernstige ziekte zal zijn tol gaan eisen? De sportwereld wacht in spanning af. De elegante en agressieve bokser van weleer is uitgegroeid tot een wereldwijd symbool van verdraagzaamheid en we leven met hem mee.
