Golden Girls are back

Zwemsters pakken goud op estafette korte baan in Doha.

Beginnen als outsider. Dat was de situatie vlak voor de start van de 4×200 m vrije slag. In Doha bij de wereldkampioenschappen kortebaanzwemmen ging een nieuwe estafetteploeg naar de startblokken. Na het afscheid van Marleen Veldhuis moest een nieuw kwartet het voor Nederland gaan doen. Niemand rekende op iets. Een paar minuten later waren ze werldkampioen. In het Hamad Aquatic Centre zwommen ze de Chinese poeg op achterstand en verpulverden ze ook nog even het wereldrecord. Voor Inge Dekker, Ranomi Kromowidjojo, Femke Heemskerk en Sharon van Rouwendaal was het dus direkt een gouden dag. En dat terwijl de 4×200 nooit hun favoriete nummer was. Ze scoren eigenlijk beter op de 4×100. Dat komt omdat Kromowidjojo en Dekker eigenlijk sprintsters zijn. En dan is 200 net iets te lang? Inderdaad hadden zij het moeilijk maar van Heemskerk was supersnel en van Rouwendaal is het hele jaar al bijna niet te kloppen. De laatste moest van haar collega’s als laatste het water in en de buit binnen halen. Want ‘van Rouwendaal laat zich nooit inhalen!’

Joop Alberda

Het is allemaal een prettige verrassing voor Joop Alberda, de technisch directeur van de zwembond. Hij was de laatste tijd niet zo heel erg optimistisch, maar is nu natuurlijk blij met de prestaties van de ploeg. Hij vindt dat de Nederlandse zwemmers en zwemsters de afgelopen jaren niet erg gefocust zijn geweest op de korte baan kampioenschappen. Bovendien ligt de 200 meter vrije slag onze dames (Kromowidjojo en Dekker) niet zo. Daarom des te mooier dat we hier zo goed presteren.

Ondertussen hebben Kromowidjojo en Heemskerk zich ook geplaatst voor de finale van de 100m. En wat te denken van Sharon van Rouwendaal. Zij kan de 10 kilometer zwemmen, maar ook schitteren op de 100m. Daarom is ze zo ontzettend belangrijk voor de hele ploeg. Haar onverzettelijkheid is een karaktertrek waar iedereen zich aan spiegelt en optrekt.

Mannen.

Jammer dat de mannen wat achterblijven in het verhaal. Na het afscheid van Pieter van den Hoogenband is er een enorm gat gevallen. Het blijkt voorlopig onmogelijk om dit gat te dichten. Het lijkt er op, dat er wat jonge jongens aankomen, maar doorgebroken zijn ze nog niet en we gaan eerst maar eens kijken of het huidige trainingsprogramma wel goed voor hen uitpakt.

‘Kromo’

Voor Olympisch kampioene Kromowidjojo is dit goud in Doha een opsteker. In Qatar laat zij zien dat er weer op haar gerekend moet worden in de wereldtop. De afgelopen jaren waren er wat problemen. Die waren eigenlijk te herleiden tot het vertrek van haar coach Jacco Verhaeren, die bondscoach in Australië werd. Nu heeft ze dan toch in Patrick Pearson de coach gevonden, die haar op de juiste manier kan begeleiden. Pearson had eigenlijk alleen maar als coach van de PSV amateurs gewerkt, maar hij werd min of meer voorgedragen door Verhaeren. Een aanstelling bij de zwembond bleef echter uit. Toch werd hij begeleider van de zwemelite van het Nationaal Trainingscentrum en nu is hij dus coach van Olympisch kampioene Kromowidjojo. Pearson is er van overtuigd dat Kromo straks in Rio de Janeiro weer absolute top zal zijn. Hij denkt dat de buitenwacht zich veel te veel zorgen maakt over zijn pupil. Hij vertrouwt op haar mentale weerbaarheid en weet ze van zichzelf overtuigd is. Anders was ze echt niet doorgegaan.

In Doha was Ranomi Kromowidjo dan ook een beetje aangedaan. Bekend als een soort ijsprinses die met goud om de hals nog droge ogen houdt, was ze met haar gouden medaille toch wel erg ingenomen. Ze zei eindelijk weer eens ‘lekker’ te hebben gezwommen. Kennelijk beschouwt ze dit succes als een doorstart. Een streep door alle geruchten en verhalen. Kromo gaat gewoon verder waar ze was gebleven. Medaillejacht.