Onvergetelijke judoka overleed vijf jaar geleden.
Eind augustus zal het vijf jaar geleden zijn dat Anton Geesink overleed. De Nederlandse judo-legende is behalve bij de judofans waarschijnlijk niet eens meer zo bekend. Want zo is dat nou eenmaal in ons land. De helden van nu zijn zo’n beetje Sven Kramer en Ireen Wüst; 
van Persie en Robben kennen we ook. En zo zullen de meeste mensen nog wel een paar persoonlijke actuele favorieten hebben. Ik schreef al eerder dat we volgens mij niet een echt historisch besef hebben als het gaat om sporthelden. Even nadenken en dan valt de naam van Johan Cruijff. Ard Schenk en Kees Verkerk zegt de meeste mensen ook wel iets, maar daaarna wordt het op bruiloften en partijtjes toch vaak even stil. Probeert u het maar eens in uw kennissenkring.
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Toch zijn er natuurlijk veel meer Nederlanders geweest die ons land op de kaart hebben gezet via hun sport. Eerder schreef ik over Erica Terpstra en Enith Brigitha. En nu realiseer ik me dat het zo’n vijf jaar geleden is dat Anton Geesink stierf. Eén van de grootste sportmensen en wellicht de grootste judoka die Nederland heeft voortgebracht.
Nationaal kampioen op zijn zeventiende.
De in 1934 in Utrecht geboren Geesink kreeg zijn eerste judolessen van Jan van der Horst. Op z
ijn vijftiende deed hij mee aan Nederlandse kampioenschappen, die hij in 1951 op zijn zeventiende won. Europees kampioen werd hij in 1953. Zijn naam en zijn kwaliteiten gingen de wereld over en in de bakermat van het judo, Japan, drong het door dat ergens op de wereld, nota bene buiten Japan, een ongekend talent rondliep. De Japanners hebben voor zoiets altijd waardering en respect en dat uitte zich door de uitnodiging die de Japanse bondscoach hem stuurde om jaarlijks enkele maanden in Japan te komen trainen. Misschien hebben de chauvinistische Japanners daar later nog wel eens spijt van gehad want in 1961 was Anton Geesink de eerste niet-Japanner, die de wereldtitel won in de klasse ‘alle categorieën’. Ook in het worstelen was hij bijna onverslaanbaar. In 1964 won hij bij de Olympische Spelen goud in deze sport in de zogenaamde open klasse. Bij diezelfde Olympische Spelen bezorgde hij Japan een enorme teleurstelling door bij de demonstratiesport judo de finale te winnen van de Japanse favoriet Akio Kaminaga. Kijk er nog maar eens naar:
In 1965 werd hij wereldkampioen in het zwaargewicht. De man behaalde in totaal 21 Europese titels en hij werd vier keer gekozen tot Sportman van het Jaar.
Negende en tiende Dan.
Nadat hij was gestopt met actief judo bleef hij zijn sport op andere manieren dienen. Hij verzorgde de nodige publicaties en lesmateriaal over judo. Als eerste Europeaan kreeg hij de negende dangraad. In 1987 bezorgde toenmalig voorzitter van het IOC Samaranch hem een plekje binnen dat IOC; dit tot ongenoegen van het Nederlandse Olympische Comité, dat in die tijd meer zag in Henk Vonhoff. Ik zal u hier niet vermoeien met zijn inspanningen binnen het IOC wat betreft de judosport en met de spanning tussen hem en het NOC, maar feit is dat hij voor zijn inzet voor de sport in oktober 1997 de 10e Dan verkreeg. Slechts aan achttien mensen is ooit deze 10e Dan toegekend en Geesink is één van de drie niet-Japanse grootheden die deze eer te beurt viel.
Omdat de judosport in ons eigen land niet de reputatie heeft zoals ze die in bijvoorbeeld Azië heeft, was Geesink in die jaren na zijn actieve loopbaan niet altijd in beeld. Maar ik verzeker u dat in internationale kringen zijn naam nog altijd met eerbied wordt uitgesproken. In met name Japan is de judosport een deel van het collectieve nationale geheugen, zoals dat bij ons waarschijnlijk met voetbal en bijvoorbeeld schaatsen het geval is. En daar kennen ze Geesink nog steeds als de eerste niet-Japanner die ooit de wereldtitel won. Hij kreeg bijvoorbeeld een eredoctoraat aan de Universiteit van Tokio en een onderscheiding van de Japanse regering. In Nederland kreeg hij in 2005 uit handen van toenmalig NOC*NSF voorzitter Erica Terpstra de eerste Fanny Blankers-Koen Trofee uitgereikt, samen met Sjoukje Dijkstra, Ard Schenk en roeier Nico Rienks. In augustus zal het vijf jaar geleden zijn dat Anton Geesink stierf in een ziekenhuis in Utrecht.
Award.
De Judo Bond Nederland riep naar aanleiding van zijn overlijden de Anton Geesink Award in het leven. Deze prijs wordt uitgereikt aan een organistatie of een stad of een persoon die zich bijzonder verdienstelijk heeft gemaakt voor de sport of wellicht een bijzondere prestatie heeft geleverd. Jacques Rogge kreeg de prijs al eens en vorig jaar 2014 ging hij naar Erica Terpstra. Eind maart van dit jaar werd de Award uitgereikt aan Louis van Gaal tijdens 
de Nationale Budodag op Papendal. Zijn brutale en eigenzinnige manier van coachen tijdens het WK voetbal in Brazilië werden met de Anton Gesink Award beloond. De trainer van Manchester United zei in zijn dankwoord het helemaal eens te zijn met de jury. Waarvan akte.
