Nederlandse clubs over de grens.

Zijn onze voetbalreuzen dwergen geworden in Europa?

Veel voetballiefhebbers weten het nog wel. Onze topclubs deden het ‘vroeger’ veel beter buiten Nederland. Waar zijn toch de tijden gebleven, dat onze grote clubs successen behaalden in Europees verband. In menig huiskamer en op menig tribune wordt met weemoed teruggedacht aan die goede oude tijd. PSV won toch ooit in 1988 onder Guus Hiddink de Europa-cup? Is dit trouwens niet dezelfde Guus Hiddink, die nu als bondscoach zware kritiek te verduren heeft? Wat een hoogtepunt was dat voor de club, die in de finale met strafschoppen won van Benfica. En wat een aansprekende spelers waren er toen. Hans van Breukelen, Ronald Koeman, Eric Gerets en de Deen Søren Lerby schieten ons zo te binnen. Of niet? En wat te denken van Feyenoord? Als je een Rotterdammer vraagt naar het mooiste Feyenoord moment hoeft hij alleen maar te twijfelen tussen de hoogtepunten. Het winnen van de Europacup 1 en de Wereldbeker in 1970, de UEFA Cup in 1974 en zovoort tot en met de UEFA Cup van 2002. Wat jammer, dat dat voorlopig de laatste grote prijs was. En ook bij Ajax denken ze met verlangen terug aan de tijden waarin de ene prijs na de andere werd gehaald. Laat ik maar even volstaan met het winnen van de Champions League in 1995, door AC Milan te verslaan in de finale.

Maar ja, het lijkt voorlopig even gedaan met de successen van de Nederlands voetbalclubs. Tegenwoordig is het al een probleem om tweede rondes of poulefases te bereiken van de diverse interntionale kompetities. Het is bovendien zo dat de gerenommeerde clubs niet langer de dienst uitmaken in de bovenste regionen van de eredivisie. Het lijkt daardoor misschien wel wat spannender in de kompetitie, maar de zogenaamde ‘kenners’ beschouwen het als armoede en spreken zelfs van een kabouterkompetitie.

Veel clubs zijn ondertussen al weer uitegschakeld in internationaal verband en het wordt pijnlijk duidelijk, dat de verschillen met de clubs uit een aantal andere Europese landen alleen maar groter worden. Waarschijnlijk is de belangrijkste oorzaak van deze neergang het enorme verschil in finaciële mogelijkheden. Minder en kleinere sponsors. Dus niet meer zo goed. Dus minder tv. Daardoor weer minder geld en zo kan ik wel doorgaan. Zal deze cirkel nog te doorbreken zijn?

Door al die narigheid halen we ook veel minder punten voor de zg coëfficiëntenranglijst van de UEFA, waardoor er voor ons land ook weer minder clubs mogen meedoen in de international kompetities.

We leiden alleen nog maar op.

Ik kan me dus voorstellen, dat er behoorlijk wat gezeurd en geklaagd wordt in het Nederlandse voetbal. Maar zijn er dan helemaal geen lichtpuntjes? De echte fanatieke supporters weten ze altijd wel te vinden. Zo zou er ontzettend veel talent op de vaderlandse velden rondlopen. Talent, dat alleen maar even opgeleid hoeft te worden. Wat jammer dan, dat ook Jong Oranje de weg kwijt is. Daar zitten toch die talenten? En degenen, die het wel redden? Blijven die in Nederland, waardoor de kompetitie weer sterker wordt? Of gaan ze al zo snel mogelijk naar andere clubs met name over de grens om hun ‘talent’ toch maar zo snel mogelijk te verzilveren? De echte kenner heeft zich er bij neergelegd. Ons clubvoetbal ligt op apegapen en de paar aardige jonge spelers die we ontdekken weten niet hoe snel ze naar het buitenland moeten. De clubs, die zelf spelers opleiden doen dat allang niet meer voor zichzelf, maar voor anderen. En dan zien we coaches vertellen, dat ze trots zijn op het feit, dat ze weer een voetballer afgeleverd hebben aan een grote Europese topper. Ik geloof er geen bal van. In zijn hart wil geen enkele coach spelers opleiden voor een ander. De tijd van de clubliefde is allang voorbij en dus kunnen we alleen nog maar hopen op de terugkeer van het grote geld. Hoop? Verwachting? Illusie?