Nederlanders alleen nog in de dubbels.

Geen kansen voor onze landgenoten in het enkelspel.

Het oudste tennistoernooi ter wereld wordt in Londen gehouden. Sinds 1877 wordt er in de wijk Wimbledon op het heilige gras van het gelijknamige tennispark getennist. Aanvankelijk alleen door mannen, sorry: heren. De eerste vrouwelijke winnaar was er pas in 1884. Later werd er een soort stadion gebouwd en dat lokte met name veel buitenlandse spelers. Tegenwoordig wordt het toernooi een beetje eerbiedig ‘The Championship’ genoemd. Soms tot vervelens toe wordt er aan tradities en regels gehecht, maar het toernooi keert zo’n hoog prijzengeld uit dat de wereldtoppers alles maar voor lief nemen en graag meedoen. Winnen op Wimbledon staat gelijk aan onmetelijke roem.

Nederlanders.

Tom Okker was de eerste Nederlander die 1968 aan het toernooi deelnam. Het echte succes was echter voor onze landgenoot Richard Krajicek die in 1998 de beker in ontvangst mocht nemen. In het dubbelspel was er iets meer Nederlands succes. In 1978 won Betty Stöve met de legendarische Billie Jean King het damesdubbel en in 1998 wonnen Jacco Eltingh en Paul Haarhuis het herendubbel.

Anno 2015 hebben we in ons land jammer genoeg geen tennissers die tot de absolute wereldtop behoren. Robin Haase en Kiki Bertens waren wel geplaatst voor het hoofdtoernooi, maar braken geen potten. Bertens werd direkt in de eerste ronde uitgeschakld. De 23-jarige Wateringse moest het in haar partij opnemen tegen de als nummer twee geplaatste Petra Kvitova. De Tsjechische was echt veel te sterk voor onze landgenote. Bertens verloor met 6-1 en 6-0. Robin Haase deed het in de eerste ronde nog aardig maar moest daarna de baan op tegen Andy Murray. De 28-jarige Schot en publiekslieveling Murray maakte zo’n beetje gehakt van Haase.

Kwalificatie.

Zeven andere Nederlanders moesten via het kwalificatietoernooi deelname afdwingen. Igor Sijsling lukte dat maar verloor daarna zijn eerste wedstrijd. Iets beter verging het kwalifier Richel Hogenkamp. Nadat zij haar eerste grand-slam deelname had afgedwongen op de Australian Open in Melbourne begin dit jaar, drong ze nu ook op Wimbledon door tot het hoofdtoernooi. Hoogenkamp maakt een aardige progressie door. In Melbourne verloor ze de eerste wedstrijd maar bij de Grand Slam aller Grand Slams in Londen won ze haar eerste partij tegen de Chinese Wang Qiang. De 23-jarige Hoogenkamp won voor het eerst een wedstrijd op en Grand Slam-toernooi en dat is toch een mooie stap voor de Doetinchemse. In de tweede ronde moest ze tennissen tegen topfavoriete Maria Sjarapova. Deze is toch echt nog een paar maatjes te groot voor onze landgenote. Het begin was nog enigszins redelijk maar Sjarapova kwam op stoom een liet Hogenkamp kansloos.

Dubbels

In de dubbels gaat het iets beter met onze landgenoten. Michaëlla Krajicek plaatste zich met haar Tsjechische partner Barbora Strychova voor de achtste finale. Krajicek is tenminste in het dubbelspel redelijk succesvol. Dat kan ik ook zeggen van Jean-Julien Rojer. Met zijn Roemeense maatje Horia Tecau kwam hij in de tweede ronde van het herendubbelspel tegen de Duitser André Begemann en de Oostenrijker Julian Knowle terug na met 2-0 achter te hebben gestaan. In de vijfde set overleefden Rojer en Tecau ook nog eens een matchpoint. Na drieënhalf uur tennissen wonnen ze die spannende en slopende vijfde set.

 

Federer.

Nu de Nederlanders in het enkelspel naar huis zijn richten we onze aandacht op bijvoorbeeld Roger Federer. Natuurlijk is het chauvinistische Engelse publiek in alle staten als Andy Murray het heilige gras op Wimbledon betreedt, maar ook Roger Federer is een echte publiekslieveling. Rafaël Nadal is niet in vorm en bovendien al uitgeschakeld. Misschien is Djokovic wel de grote kanshebber maar Federer kan op Wimbledon zijn 18e Grand Slam titel veroveren en bovendien ook voor de achtste keer de beste worden in Londen. Hij vindt zichzelf in vorm en hij straalt ook wel zelfvertrouwen uit. Bovendien is gras zijn lievelings-ondergrond. Zal het gaan tussen Federer en Djokovic? We gaan het zien.

Kijk eens even naar een kunststukje van Federer in zijn partij tegen Sam Querrey: