Martina Hingis wint weer een grote finale.

Williams en Djokovic winnen Australian Open.

Het tennisgeweld van afgelopen weekend in Melbourne waar de eerste Grand Slam van het tennisseizoen werd gespeeld, wekt natuurlijk weer verwachtingen. De damesfinale tussen Williams en Sjarapova was misschien niet spannend, maar wel van prima niveau. Voor mij geen verrassing dat Williams won; zij is gewoon te sterk. Bij de heren won Djokovic van Murray. Net zoals de dameswedstrijd: mooi, zeker de eerste twee sets, maar niet verrassend. Tot zover de finales in het enkelspel. Daar wordt al veel over geschreven, dus dat laat ik maar even voor wat het is. Ik wil het eigenlijk even hebben over het gemengd-dubbel toernooi bij deze Australian Open, want daar zat voor mij wèl de verrassing. En wel in de persoon van Martina Hingis. Kent u haar nog?

Hingis.

Behalve natuurlijk de echte tennisfans weten de meeste mensen al niet eens meer wie Martina Hingis is. Maar de tennisspeelster met een Zwitserse nationaliteit heeft toch echt heel lang vol in de schijnwerpers gestaan in de grote tenniswereld. Het belangrijkste en wellicht indrukwekkendste deel van haar carrière speelde zich af tussen 1994 en 2002. Daarna was er een onderbreking in haar loopbaan, waarin ze tot op dat moment al zo’n 40 WTA titels in het enkelspel en 35 bij het dubbelspel had gewonnen.

Ze is afkomstig uit een gezin met een hoog tennisgehalte. Haar voornaam dankt ze aan Martina Navratilova, de andere, oorspronkelijk uit Tsjechië afkomstige tennistopper, die voor Hingis’ ouders het boegbeeld van het vrouwentennis was. Met de paplepel ingegoten dus. En toen ze in 1996 als jongste speelster ooit op Wimbledon een titel won (samen met Helena Suková de damesdubbel), was dat het begin van een fantastische loopbaan op de tennisbanen. In 1997 werd ze als 17 jarige gekozen tot sportvrouw van het jaar in Zwitserland.

Wat jammer dat ze eind 2002 moest stoppen vanwege een nare enkelblessure. Ondanks dat ze bekend stond als ietwat arrogant en onbenaderbaar was ze een zeer gewaardeerde verschijning bij de grote toernooien vanwege haar mooie tennisspel. Handig, atletisch en erg technisch. Maar in het vrouwentennis volgen de talenten en sterren elkaar nou eenmaal in rap tempo op en de meesten mensen waren haar eigenlijk al vergeten toen ze in 2005 opdook bij een soort liefdadigheidswedstrijd tijdens een toernooi in Thailand. En dat was kennelijk zo goed bevallen dat ze eind van dat jaar aangaf weer aan professioneel tennis te willen doen.

Over en uit.

In 2006 verloor ze in de kwartfinale van de Australian open van Kim Clijsters, maar met de Indiër Mahesh Bhupathi won ze dat jaar wel voor het eerst de titel in het gemengd dubbelspel. En dat was het begin van een prima tweede carrière. Totdat eind november 2007 bekend raakte dat ze cocaïne zou hebben gebruikt. Ze werd voor twee jaar geschorst. Ondanks dat ze in alle toonaarden had ontkend was dit toch voor de tweede keer het einde van haar carrière. Over en uit. Hoor je nooit meer iets van, dacht ik toen.

Tweede come-back.

Maar wat denk je? Ik herinner me nog dat ik zeer verrast was toen ze in 2013 weer opdook voor een soort tweede come-back. Samen met haar goede vriendin Daniela Hantuchova speelde ze weer damesdubbelpartijen tot en met de US open. En wat knap dat ze in 2014 op haar 33^e het WTA van Miami won samen met de Duitse Sabine Lisicki. Het enkelspel is niet meer aan haar besteed maar het dubbelen gaat haar nog steeds erg goed af. Dat blijkt wel want ze stond weer in een grote finale. Als ik dit schrijf heeft ze zich met Leander Paes uit India niet alleen geplaatst voor de finale van de Australian Open in Melbourne. Ze heeft die finale ook gewonnen. En volgens mij is het Melbourne waar ze voor het laatst een Grand Slam titel won. Hardstikke mooi. Na twintig jaar weer terug te zijn in de legendarische Rod Laver Arena, waar ze op haar zestiende als jongste Grand Slam winnares van de 20^e eeuw in 1997 diezelfde Australian Open in het enkelspel won. De voormalige nummer één van de wereld speelt nog steeds tennis dat heerlijk is om naar te kijken en de echte liefhebbers zijn dan ook blij dat ze nog altijd meedoet. En of ze wel of niet ooit het tennisimago heeft beschadigd door drugs te gebruiken, als je zoals Hingis een tweede come-back maakt en dan op je 34^e weer in een Grand Slam finale staat dan ben je een echte liefhebber van je sport. Dat ben ik zelf ook en daarom heb ik er zo’n bewondering voor.

Kijk eens naar deze rallye: