Hoe goed zijn ‘we’ nog?

Horen we nog bij de 24 besten van Europa?

We gaan al weer hard op weg naar 10 oktober. Dat is de datum waarop de volgende speelronde zal worden afgewerkt in de poule waarin de Oranje voetballers hun doodsstrijd leveren om toch alsjeblieft nog te kunnen deelnemen aan de Europese kampioenschappen in Frankrijk. Als ik deze zinnen intik realiseer ik me hoe onvoorstelbaar het eigenlijk is en dat het voor de echte voetbalfans een horrorstory dreigt te worden. Maar het is toch echt waar. Het kan maar zo zijn dat Robben, van Persie en Sneijder hun laatste grote evenement al achter de rug hebben. Moeten we voorzichtig beginnen te geloven dat Nederland niet zo goed meer is en dat andere landen het allang van ‘ons’ overgenomen hebben? Zou Jack van Gelder gedacht hebben: ‘Oranje niet naar het EK, dan ik maar niet langer bij de NOS’? Oranje weg en Jack ook weg?

‘Alsen’!

We hoorden en lazen een heleboel ‘alsen’ langskomen de laatste tijd. Áls we maar niet zoveel balverlies hadden geleden. Áls we de kansen maar hadden benut. Áls we die domme fouten maar niet hadden gemaakt. Áls Turkije nu nog maar één of twee poulewedstrijden verliest. Verzint u er zelf nog maar een paar.

Arjen Robben zei onlangs dat de derde plaats bij het WK een unieke prestatie was. Misschien heeft hij diep in zijn hart allang beseft dat Oranje geen topploeg meer is. We weten immers allemaal dat het groepje echte sterren bij het Nederlands elftal behoorlijk uitgedund is en dat we steeds vaker ‘jonkies’ moeten opstellen om de eer en de verwachtingen van de voetbalnatie waar te maken.

24 Landen.

Wat het allemaal nog extra pijnlijk maakt is dat het aanstaande EK er één zal zijn waar maar liefst 24 landen aan zullen deelnemen. Je zou denken: dat is bijna alles wat in Europa voetbalschoenen draagt. In 1984 was er al eens een EK zonder Nederlandse deelname, maar het ging toen nog tussen acht landen. Dan kun je nog een keer de plank misslaan. Maar volgend jaar met 24 landen? Landen als IJsland, Noord-Ierland en Wales gaan meedoen en ‘wij’ niet. Onvoorstelbaar voor de fans. Als je je dit allemaal realiseert en bovendien weet wat een ontsnappingsmogelijkheden er voor de toplanden zijn dan is het voor de Oranje-supporters niet te bevatten dat het Nederlands elftal in deze positie verkeert.

Danny Blind.

Het beleid dat door de KNVB-bazen was uitgedacht had dit allemaal moeten voorkomen. Het klonk zo mooi toen begin 2014 Guus Hiddink aan zijn klus begon. Een jaar daarvoor immers hadden de hoge heren Danny Blind al aangesteld om na zijn assistentschap bij van Gaal en Hiddink in 2016 bondscoach te worden van een nieuwe lichting Oranje wereldsterren. De dertigers en routiniers van nu zouden met een mooie titel afscheid hebben genomen en het ‘doorselecteren’ en opleiden van een nieuwe generatie zou onder Blind bijna als vanzelf verder gestalte krijgen en voor continuït zorgen.

Inderdaad. Bijna te mooi om waar te zijn. En het is dus ook niet waar. De crisis in Oranje brak uit. Idem dito de pleuris. Hiddink nam afscheid na een dramatische serie kwalificatiewedstrijden die Oranje op de derde plaats in de poule hadden gebracht. De voorzichtige Blind, die veel te lang door de internationals als tweede man werd gezien, werd naar voren geschoven en moest die derde plaats vast houden om dan nog via een play-off deelname aan Franklrijk af te dwingen. Maar we weten dat het helemaal fout ging. verloren van IJsland en van Turkije. Je zou bijna zeggen dat als Nederland niet naar de EK gaat, dat dan volgens de wetten in het betaalde voetbal de KNVB afscheid zou moeten nemen van Blind. Ik vind het altijd een veeg teken als voetbalbazen hun vertrouwen uitspreken in de coach. Vaak zijn ze dan zes weken later ontslagen. In dat licht bezien is de uitspraak van Bert van Oostveen, dat hij het volste vertrouwen heeft en houdt in Danny Blind, dan ook niet supergeruststellend.

Toptrainers.

In elk geval is de situatie nu zo, dat we de afgelopen jaren (al dan niet gedwongen) afscheid hebben genomen van een aantal toptrainers. Van Marwijk, van Gaal en Hiddink zorgden voor veel nieuws. Soms goed en soms slecht nieuws. Maar het was allemaal niet goed en degelijk genoeg om te voorkomen dat we nu in een bijna uitzichtloze situatie terecht zijn gerkomen. Gaat Nederland dan nu eindelijk eens echt beseffen dat het afgelopen is met de voorsprong die ons land op voetbalgebied lang heeft gehad. Onze opleiding, onze infrastructuur en het feit dat zo’n 13 procent van de mannelijke bevolking in ons land voetbalt zijn dus niet meer een garantie om bij de internationale top te horen. Onze nationale trots, de Eredivisie, wordt internationaal als een kleuterklas gezien. Onze ’top’clubs tellen in de diverse Europese competities niet echt meer mee. Andere landen hebben dit stokje van Nederland overgenomen en onze opleiding leverde volgens kenners dan wel technisch en tactisch begaafde spelers op; in met name fysieke gesteldheid en mentale weerbaarheid dreigen we behoorlijk te kort te gaan schieten. Voor Gertjan Verbeek is het niet zo’n grote verrassing. We trainen niet vaak genoeg en de fysieke arbeid tijdens die trainingen is niet intensief genoeg.Verbeek is momenteel werkzaam bij Vfl Bochum en hij kent inmiddels het Duitse voetbal goed. Een belangrijk verschil met Nederland is volgens hem de hoeveelheid fysieke arbeid die de spelers in de Duitse competitie moeten leveren en de gevolgen die dat heeft voor de trainingsaanpak. Veel harder, veel zwaarder en veel vaker trainen is voor Verbeek een absolute noodzaak. Bovendien ziet hij natuurlijk ook dat de betere spelers uit de eredivisie vaak weg gaan naar clubs op het tweede niveau in ander competities, bijvoorbeeld in Duitsland en Engeland. En dan nog komen ze vaak op de bank terecht. Meestal heeft dat volgens hem fysieke redenen. Steeds vaker worden er atleten gevraagd. Meer strijd en meer duels. Veel meer fysieke hardheid wordt gevraagd.

Voor Johan Cruijff zijn er vooral andere redenen voor het missen van de internationale boot. In defensief opzicht komen we nogal te kort volgens hem. Hoe moet je verdedigen en waar? Het positiespel is niet goed genoeg ontwikkeld. Volgens Cruijff kun je dit allemaal prima trainen. Als dat zo is, dan geeft dat te denken, lijkt me zo. Wim van Hanegem wijt de catastrofe vooral aan het individualisme in de huidige selectie.

Schamele tien punten.

Ik ben absoluut geen kenner, maar wel een liefhebber. Ik zie alleen maar dat we na acht wedstrijden in poule A een schamele tien punten hebben verzameld. Als je naar het lijstje bondscoaches uit de recente Oranje voetbalgeschiedenis kijkt dan zie daar toch echt geen koekenbakkers tussen zitten. Als we er van uit gaan dat het daar dus niet aan kan liggen, zou het dan toch echt waar zijn ? Zijn onze voetballers gewoon niet meer goed genoeg?

We moeten ons dus maar weer een tijdje aan een paar ‘alsen’ vastklampen. Áls Turkije, zoals vaker in het verleden, in zijn twee laatste wedstrijden van Tsjechië en/of IJsland verliest en áls Oranje de laatste twee wint dan worden ‘we’ nog derde en hebben tenminste nog een kansje om naar het EK te gaan. Laten we doen als onze bondscoach. We koesteren hoop.