FC Groningen bekerkampioen.

Jans verliest van zijn oude liefde.

Vaak wordt gezegd dat de huidige trainer van nota bene PEC Zwolle aan de wieg heeft gestaan an de bloeiperiode die de FC Groningen aan het doormaken is. Tot aan het jaar 2002 was Groningen de club van dieptepunten en hoogtepunten; je wist het nooit want langdurig samenhangend beleid was er eigenlijk niet gevoerd; althans niet zichtbaar. Niet dat men dat niet wilde; het lukte gewoonweg niet want als de club weer eens wat aardige seizoenen had gehad en een paar goede voetballers had voortgebracht waren er altijd wel kapers op de kust die gebruik maakten van die succesjes en de betere spelers weghaalden.

Toppers.

En FC Groningen heeft die toppers wel gehad, zou ik zo zeggen. Midden jaren zestig stond daar de legendarische keeper Tonny van Leeuwen in het doel. De club heette toen nog GVAV (Groninger Voetbal en Atletiek Vereniging). Behalve deze briljante doelverdediger was er niet veel spektakel te zien in Groningen behalve als er weer eens een faillissement nog net was afgewend. In 1970 degradeerde de club uit de eredivisie, maar het jaar daarop promoveerde GVAV alweer en werd de FC Groningen opgericht. Deze club werd de profclub voor de hele stad Groningen en de kleuren groen en wit zijn dan ook de kleuren van de stad. Eén van de eerste tragische hoogtepunten die ik zelf me nog enigszins herinner was het tragische overlijden van Tonny van Leeuwen; ik meen na een verkeersongeluk.

Vanaf die tijd verloor Nederland de noordelijke voetbalclub eigenlijk een beetje uit het oog. Degradatie, promotie, degradatie enz. Totdat Groningen in 1980 opnieuw naar de eredivisie ging onder leiding van trainer Theo Verlangen. Het elftal was kampioen van de eerste divisie geworden. In dat elftal speelden Jan van Dijk, Ronald en Erwin Koeman en bijvoorbeeld doelpuntenmachine Peter Houtman.

Europees voetbal.

Deze spelers waren natuurlijk goed genoeg om het elftal naar een aardig niveau te tillen en dat resulteerde in 1983 in het behalen van Europees voetbal. Er volgden mooie en succesvolle jaren totdat het midden jaren negentig toch weer bergafwaarts ging en na 18 jaar eredivisie degradeerde men weer in 1998.

Keerpunt.

Met veel pijn en moeite kwam de club in 2000 weer terug op het hoogste niveau en dat moment wordt nu vaak als schakelmoment beschouwd in de richting van de succesperiode van nu. In 2002 werd Ron Jans hoofdtrainer bij de groen-witten. De club bungelde een beetje anoniem in de onderste regionen van de eredivisie, maar door de inbreng en met name de visie van Jans wist men zich omhoog te werken. In 2005 werd het traditionele Oosterparkstadion ingeruild voor de Euroborg en in datzelfde seizoen kwalificeerde Groningen zich voor de UEFA cup 2006-2007. Men kwam dan wel niet erg ver in de navolgende Europa-cup seizoenen, maar Groningen deed mee en Groningen stond gewoon op de voetbalkaart. Ron Jans zorgde voor stabiliteit en de man die nooit eerder hoofdtrainer was geweest werd de langstzittende hoofdcoach in de Euroborg. Formidabele prestatie, dacht ik zo. Echter; in november 2009 zei Jans aan een nieuwe uitdaging toe te zijn en hij verlengde zijn contract dus ook maar niet.

Van de Looi.

Een paar wisselvallige jaren volgden totdat in 2013 assistent-trainer Erwin van de Looi hoofdcoach werd. Na een ietwat aarzelende beginfase in het tijdperk van de Looi kwam er gaandeweg de afgelopen seizoenen rust in de Groningse tent en men speelde alweer eens een paar rondjes internationaal. Een paar weken geleden kwam de klap op de vuurpijl: Groningen plaatste zich voor de finale van de KNVB-beker.

Mascotte Groby maakte zich maar eens extra druk en het officiële clublied werd in veel Groningse huiskamers geoefend: Laat ons weer eens juichen!

En gejuicht werd er. FC Groningen won op zondag 3 mei in de lekkere volle Kuip in Rotterdam voor het eerst in zijn bestaan een vaderlandse hoofdprijs: de Beker. En dat uitgerekend van PEC Zwolle dat de laatste jaren onder de bezielende leiding van uitgerekend Ron Jans ook al aan een bloeiperiode bezig is. En Jans was best wel een sportieve verliezer, hoewel hij het in alle eerlijkheid zijn huidige club Zwolle natuurlijk het meest had gegund. Verliezen doet pijn, aldus Jans, maar als het dan toch moet, dan maar van Groningen.