Hockeyvrouwen geplaatst voor Olympische Spelen.

200e interland Maartje Paumen.

Met enige regelmaat bericht ik over het Nederlands vrouwen hockeyelftal. De Oranjevrouwen vormen een team dat in mijn ogen een voorbeeld zou kunnen zijn voor veel andere teams in verschillende takken van sport. De handbalvrouwen hebben dat trouwens ook een beetje in zich. Het gaat om de mentaliteit van ‘altijd willen winnen’ en ‘er altijd voor gaan’. De hockeymeiden staan tegenwoordig onder leiding van bondscoach Sjoerd Marijne maar al onder zijn voorganger Max Caldas werd steeds duidelijker dat dit team de juiste instelling heeft als het gaat om teamwork, communicatie en vechtersmentaliteit. Niet voor niets won de Oranje hockeyploeg al veel hoofdprijzen. Dat komt niet alleen doordat de dames technisch en tactisch goed kunnen hockeyen, maar in mijn ogen vooral door de houding van de speelsters. De hockeyvrouwen hebben zich ook weer geplaatst voor de Olympische Spelen

Paumen werd een grote.

Eén van de belangrijkste exponenten van deze instelling is aanvoerster Maartje Paumen. De in 1985 in Geleen geboren Paumen debuteerde in het nationale team tijdens het toernooi om de Champions Trophy in Argentinië in 2004. Twee jaar later scoorde ze in de finale van het wereldkampioenschap via een strafbal de 3-1 tegen Australië. Toen al dacht de hockeywereld dat Paumen een hele grote zou worden. Maar dat werd even uitgesteld toen ze op het EK in 2007 een nare knieblessure opliep. Verder spelen kon niet en herstel en revalidatie vertraagden haar carrière voor een poosje. Maar tijdens de Olympische Spelen in Beijing in 2008 was ze er al weer. Tijdens deze OS scoorde ze in alle poulewedstrijden. In de halve finale tegen Argentinië maakte ze drie goals en met elf doelpunten werd ze toen topscorer aller tijden bij een Olympisch hockeytoernooi. Bovendien won ze met Oranje de gouden medaille door in de finale China te verslaan.

Aanvoerster.

Vanaf 2011 is Maartje Paumen aanvoerster van de Oranje hockeyvrouwen en tijdens de Spelen in Londen in 2012 was er voor de tweede keer goud voor het team dat toen onder leiding stond van Max Caldas. Een bijzonder hoogtepunt in haar loopbaan vond ze toch ook wel het wereldkampioenschap dat ze met haar team in 2014 won in Den Haag.

En het gaat maar door. Aanvoerster Paumen en de hockeyploeg speelden onlangs in België voor de Hockey World League en dat toernooi wonnen ze. Maar zeker zo belangrijk was de Olympische kwalificatie die ze afdwongen tijdens dat toernooi. En voor Paumen was er nog een speciaal moment. De poulewedstrijd tegen Japan was haar 200e interland en dat betekende veel voor haar. Paumen vindt het nog steeds bijzonder om voor haar land uit te komen en dan is die 200e echt wel een mijlpaal. Het toernooi was nogal stroef begonnen en de wedstrijd tegen Zuid-Korea was zeer matig geweest. Tegen Japan ging het al weer beter en Paumen kon haar jubileumwedstrijd extra glans geven door twee keer te scoren.

Ook tijdens dit toernooi bleek overigens weer eens de kracht van de nationale hockeyploeg. De vrouwen van coach Marijne waren niet in topvorm maar wonnen toch. En dat kenmerkt in mijn ogen de echte toppers. Slecht spelen en toch winnen. Dan doe je dat waarschijnlijk op karakter. Kampioen wordt je misschien wel niet in je topwedstrijden maar door te winnen in je slechte wedstrijden.

Jonkies.

Trouwens; die zogenaamde slechte wedstrijd werd door coach Marijne ook benut om een paar jonge speelsters in te laten vallen. De bondscoach heeft de beschikking over een aantal jonge meiden die klaar staan om de selectie te versterken. En als ze een kans krijgen proberen ze die met twee handen te grijpen. De jongste speelster van de groep is Ginella Zerbo. Nog maar net achttien jaar oud en nog maar net in het bezit van haar middelbare schooldiploma en dan invallen bij het grote Oranje van aanvoerster Maartje Paumen. Wat een belevenis moet het voor Zerbo zijn geweest om in het veld te komen toen het stroef ging tegen Zuid-Korea en dan je collega-invalster Maria Verschoor de gelegenheid te bieden om de winnende goal te scoren. Waarschijnlijk staat de volgende generatie hockeyinternationals al te trappelen.

Wat Paumen betreft; als je haar ziet hockeyen dan denk je dat ze nog 30 jaar door kan gaan. De aanvoerster van de oranje hockeyvrouwen straalt vechtlust uit en een onverzadigbare wil om te winnen. Ze wil nog wel een paar prijzen pakken, denk ik zo. Op de all-time ranglijst van Nederlandse internationals staat ze op de zesde plaats. Minke Smeets-Faber staat voorlopig onbedreigd bovenaan met 312 interlands. Paumen lijkt van plan om ook die strijd aan te gaan.