Hervormingen wielersport zijn hard nodig.

Is dopinggebruik uit te bannen?

Wielerfans hadden gehoopt, dat ze na de bekentenis van Armstrong het ergste wel gehad zouden hebben. Nog even volgde teleurstelling toen ook ons eigen nationale boegbeeld Michael Boogert een openbare biecht deed. De gekwelde uitdrukking op het gezicht van Mart Smeets deed nog een kleine duit in het zakje, maar daarna leek de rust enigszins terug te keren. De sport zou steeds schoner worden. Hier en daar werden nog wat kleine visjes gevangen, maar het ergste was voorbij. Tenminste, dat dachten we. Maar uit onderzoek is nu toch gebleken dat het eigenlijk gewoon doorgaat. Er wordt wat verzachtende terminologie gebruikt, maar in de kern gaat het gewoon door.

CIRC.

De Brit Brian Cookson werd in 2013 voorzitter van de UCI en zijn misschien wel belangrijkste verkiezingsbelofte was het instellen van een commissie geweest. Deze commissie CIRC (Cycling Independent Reform Commission) moest onderzoek doen naar de dopingellende die de wielersport sinds de jaren negentig had gekend. Nadat in 2013 de grote bekentenissen hadden plaats gevonden begon de commissie in 2014 met haar werkzaamheden en met de Zwitserse politicus Dick Marty als kopstuk werd zo’n drie miljoen euro uitgetrokken voor het onderzoek waarvan de resultaten onlangs zijn gepresenteerd en gepubliceerd.

En ondanks dat veel betrokkenen hun best doen om te vertellen dat het allemaal veel beter gaat vind ik de conclusies toch tamelijk onthutsend. Er zou nog steeds sprake zijn van dopinggebruik in de wielersport. Het zou zelfs onderdeel van de cultuur in het peloton zijn gebleven. Misschien dan toch iets minder, in kleinere hoeveelheden en wat minder door ploegleidingen geïnitieerd of gedoogd. Het gebeurt gewoon nog steeds. En je kunt ook niet een klein beetje door een rood licht rijden, je doet dat of je doet dat niet. En een klein beetje door rood licht rijden is ook een overtreding. Dus al die verhalen over dat het nu wel meevalt moeten eigenlijk van tafel en we moeten durven concluderen dat er nog steeds serieus gedoped wordt in de wielersport.

Dopingautoriteit.

Als dan ook nog de rol van de voormalige voorzitters van de UCI, Hein Verbruggen en Pat McQuaid, in twijfel wordt getrokken, dan kun je alleen maar hopen dat dit rapport uiterst serieus wordt genomen en niet wordt beschouwd als ‘zie je wel, het gaat veel beter’.

Herman Ram is de man van onze eigen dopingautoriteit en hij beschouwt het rapport als een serieuze waarschuwing, maar toch ook als hoopgevend.Hij denkt dat er terecht geconstateerd wordt dat men er internationaal nu ook fanatiek bovenop zit en dat dat de reden is dat er niet meer systematisch zou worden gebruikt, maar meer incidenteel en in kleinere settings. Ram denkt dat als de aandacht maar niet verslapt, dat de sport dan toch een schonere toekomst tegemoet kan gaan. Ik help het hem hopen.

Maar toch. Het gebruik van epo is nog steeds niet verdwenen; renners nemen een kleinere dosis in de avonduren en als ’s morgens vroeg wordt getest is dat al niet meer te vinden. Ook blijkt uit het rapport dat er volop wordt geëxperimenterd met middelen als Viagra en Cialis, producten die niet op de lijst van verboden middelen staan. Bovendien geeft één van de ondervraagde artsen aan dat sommige renners nog steeds corticoïden gebruiken.

Kansen.

Iwan Spekenbrink is de nieuwe voorzitter van de AIGCP, een soort van belangenvereniging van wielerploegen. De Nederlandse preses is ook manager van Team Giant-Alpecin en hij ziet mogelijkheden in het rapport van de CIRC. In dat rapport staan namenlijk ook nogal wat adviezen en aanbevelingen om wat extra hervormingen door te voeren. Ondanks dat het pijnlijk is dat alle narigheid nu ook op papier staat denkt Spekenbrink dat er toch kansen zijn. Problemen nu gewoon openlijk op tafel leggen en bespreken hoe je met z’n allen aan oplossingen kunt werken. Het product wielrennen moet daardoor weer aantrekkelijk worden voor sponsoren, die nu soms huiverig zijn om hun naam te verbinden aan een besmette sport.

Jammer dat er toch ook al direkt weer tegenstanders zijn van de conclusies in het rapport van de commissie. Diverse renners hebben al gereageerd en sommige van hen vinden het maar niks. Geraint Thomas van Team Sky vindt het rapport zelfs een belediging. Bovendien dreigt Astana zijn licentie kwijt te raken door dopinggevallen en zo zullen er ongetwijfeld de komende tijd wel meer verhalen opduiken die voor de UCI een drempel zullen vormen om hervormingen geloofwaardig te maken. Schone sport bestaat nou eenmaal niet en de wielersport zal keihard moeten knokken om haar imago te verbeteren. We gaan het zien en volgen.