Ze behoorde tot de favorieten, maar op het moment suprême moet je het toch maar waarmaken. En dat deed Ellen van Langen met een tijd van 1.55,54 pakte ze Olympisch goud op de Olympische Spelen van Barcelona in 1992. Maar hoe is het allemaal begonnen met Ellen van Langen.
Haar jeugd
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Ellen Gezina Maria van Langen werd op 9 februari 1966 in Oldenzaal geboren. Ellen werd in haar jeugd met sport grootgebracht, door het enthousiasme van haar vader en broer koos Ellen voor het voetbal. In haar schooltijd voetbalde ze bij Quick ’20 in Oldenzaal, toen viel haar enorme loopvermogen en snelheid al op, want haar voetbaltrainer posteerde haar als rechtsbuiten.
In november 1983 overleed haar vader plotseling. Om toch dicht bij huis te blijven besloot ze geen Russisch te gaan studeren maar begon ze een studie aan de HEAO in Enschede. Dat gaf haar de mogelijkheid om langer thuis te blijven wonen. Door haar gymleraar Roland Spierenburg die vroeger zelf ook een goede hardloper was geweest kwam ze met de atletiek in aanraking, door het talent wat hij in haar ontdekte moedigde hij haar aan om de overstap van voetbal naar atletiek te maken. Ze werd lid van Fortis in Enschede en in haar eerste jaar combineerde ze het hardlopen nog met het voetbal, maar in 1987 koos ze uiteindelijk toch voor de atletiek.
Het harde trainen begon zijn vruchten af te werpen, het ging snel met de carrière van Ellen van Langen, in 1988 stond ze al voor het eerst in de finale van de 800 meter bij het Nederlands Kampioenschap. In 1989 werd ze voor het eerst Nederlands Kampioen en werd ze een bekende sporter in Nederland, eindelijk had Nederland weer een atleet met potentie. Een jaar later in 1990 deed Van Langen mee aan de Europese Kampioenschappen in het toenmalige Joegoslavische Split, ze behaalde daar een prachtige vierde plaats met een verbetering van het Nederlands record met maar liefst 2 seconden.
Gouden plak
Ellen van Langen miste in 1991 de wereldkampioenschappen door een vervelende achillespeesblessure. Maar gelukkig herstelde ze daar helemaal van, en kon ze zich gaan concentreren op de Olympische spelen in Barcelona. In aanloop naar de Spelen wist ze haar concurrentes al een keer te verslaan en behoorde ze tot de kanshebbers. Haar grootste concurrentes waren de Russische wereldkampioene Lilja Noeroetdinova. Maar ook de Cubaanse Ana Fidelia Quirot die ook allebei in een topvorm waren.
Drie augustus 1992 zou een prachtige dag worden op de Spelen in Barcelona. Op het programma stond de finale 800 meter voor vrouwen. Het veld was zeer sterk bezet en een ieder wist dat Ellen van Langen over een ijzersterk eindschot beschikte. Ze besloten om de eerste ronde in een razend tempo af te werken, de tussentijd na 400 meter was 55 seconden, met de bedoeling om Van Langen te breken. Op 200 meter van de finish lag Ellen nog in vijfde positie. De koploopsters lieten een gat vallen aan de binnenkant waar Van Langen van profiteerde, en haar befaamde eindsprint naar goud kon uitvoeren. Nederland had eindelijk na Fanny Blankers-Koen weer een gouden medaille op de Olympische Spelen op een loopnummer.
Na haar carrière
In het na-olympische jaar werd ze iedere keer gehinderd door verschillende blessures. Op het wereldkampioenschap in 1995 in Göteborg haalde ze ondanks een belabberde voorbereiding toch nog een zesde plaats. Maar het blessureleed maakte in 1998 toch een eind aan haar sportcarrière. Later zou ze zeggen “de benen doen niet meer wat het hoofd wil” .
De gouden medaille was het grote hoogtepunt uit de carrière van Ellen van Langen. Die medaille was ze overigens nog bijna kwijtgeraakt. Hij lag gewoon bij haar thuis. Maar na een paar maanden ging ze toch naar de bank om hem daar in de kluis te laten bewaren. Nog dezelfde avond werd er bij haar ingebroken en werden alle andere medailles meegenomen.
Tegenwoordig is Ellen van Langen actief als atletenmanager en is ze lid van het bestuur van de atletiekunie. Verder zet Ellen zich in op maatschappelijk gebied, ze is onder andere ambassadeur van Right To Play. Dit is een organisatie die zich bezighoud met sport- en spelprogramma’s voor kinderen in ontwikkelingslanden en conflictgebieden. Ellen van Langen is ook nog ambassadeur voor Stichting Hartekind. Een stichting die door middel van het financieren van wetenschappelijk onderzoek de overlevingskansen en dagelijkse kwaliteit van het leven van kinderen met hartproblemen wil verbeteren.
Ellen van Langen werd in 1990 en 1992 atlete van het jaar van de KNAU. In 1992 werd ze ook nog eens lid van verdienste. En werd ze Nederlands sportvrouw van het jaar en ontving daarvoor de Jaap Edentrofee.
