Geen geluk voor Dumoulin in thuiswedstrijd.

Gasparotto draagt zege Amstel Gold op aan overleden ploegmaat.

Na de successen van Tom Dumoulin in 2015 wilde hij zo graag ook in eigen land eens schitteren. En dan zeker in zijn ‘thuiswedstrijd’. Maar het huwelijk tussen de Maastrichtenaar en de Amstel Gold Race is tot nu toe geen gelukkige verbintenis. In 2014 werd hij 20^e en dat was zijn beste resultaat in de race ooit. Volgens Dumoulin is er elk jaar wel iets dat hem dwars zit. Vorig jaar kon hij zich ook al niet mengen in de strijd om de ereplaatsen en kwam met een 26^e plaats in de tweede groep over de streep. Hij nam zichzelf toen kwalijk dat hij niet meer had laten zien. Hij heeft zoveel fans in zijn eigen achtertuin en het parcours kan hij volgens mij wel dromen. Maar het wil maar niet lukken.

Het zat niet mee

Ook afgelopen zondag zat het Dumoulin niet mee. In de finale van de Amstel Gold reed hij lek en zijn eerste reactie na de finish bestond uit zo goed als louter scheldwoorden. Hij baalde als een stekker want hij had eigenlijk best nog iets ‘over’ gehad. Had zich graag in de eindstrijd van voren laten zien. Maar kennelijk mag het niet zo zijn.Voor zijn eigen gevoel is er op die manier elk jaar wel wat. Toch neemt de coureur zich voor om het elk jaar te blijven proberen. Zijn benen worden met het jaar beter; dus hij zal er ook in 2017 weer bij zijn.

Loodzwaar.

Wat de wedstrijd betreft: in de editie van vorig jaar leek het in de Amstel Gold Race al te gaan om wie het beste kon wachten. Voor de toeschouwers en dus zeker voor de televisiekijkers thuis was de Race door het tactische koersen niet spannend. Af en toe een ontsnappinkje door de relatief kleine jongens, die dan al snel weer werden teruggehaald.

Niet opwindend

Ook afgelopen zondag vond ik het als vrijwel neutrale tv kijker niet opwindend in de eerste uren. Toch realiseer ik me dat het voor de coureurs zelf ongemeen spannend moet zijn. Altijd bezig met positie kiezen en heel goed nadenken op welke manier je met je krachten gaat omspringen zodat je in de finale nog mee kunt doen om de bovenste plaatsen. In het parcours van de Amstel Gold zitten 34 hellingen en als je dan ziet dat uiteindelijk een kleine groep om de prijzen fietst dan weet je dat het loodzwaar is.

Bijzondere overwinning voor Gasparotto.

De koers zat dus zoals zo vaak lange tijd potdicht. Op zo’n 60 kilometer van de finish viel Tosh Van der Sande aan en kreeg mannen als Bonifazio en Thurau mee. Het leek een echte eindstrijd te worden maar Philippe Gilbert werd gelost en Tom Dumoulin reed lek. Op de voorlaatste beklimming van de Cauberg zakte bijvoorbeeld Michal Kwiatkowski, vorig jaar nog winnaar, door het ijs en stapte vrijwel direkt daarna af. Het peloton pakte de rest van de vluchters terug.

De Cauberg

Bij de laatste klim op diezelfde Cauberg sprong de Italiaan Enrico Gasparotto weg om vervolgens als winnaar over de streep te gaan. Een bijzondere overwinning voor deze Italiaan. En niet alleen voor de renner. Ook en met name voor zijn teambaas bij de relatief kleine ploeg van Wanty-Group Gobert. Ploegleider Hilaire Van der Schueren heeft met zijn 68 jaar al zo ontzettend veel mee gemaakt. Ooit was hij bijvoorbeeld de assistent van Jan Raas. Het was al heel lang geleden dat hij een overwinning kon vieren in de Amstel Gold Race. Waarschijnlijk was de laatste keer een triomf van Joop Zoetemelk. Maar deze editie winnen. Zo ontzettend bijzonder.

Demoitié

Samen met winnaar Gasparotti en het hele team droeg Van der Schueren de overwinning op aan hun overleden ploegmakker Antoine Demoitié. De 25 jarige Waalse wielrenner werd tijdens Gent-Wevelgem aangereden door een motor en overleed. De hele ploeg nam een tijdje pauze om het tragische verlies te verwerken. De weduwe van Demoitié was daags voor de Race op bezoek geweest bij de ploeg en ze hadden samen afgesproken dat ze de hemel zouden vragen om die extra engel nu op de schouders van het team te mogen dragen. Dat dit wonder in de Amstel Gold Race zou plaatsvinden was natuurlijk voor de ploeg en leider Van der Schueren aanleiding om de titel aan hun overleden makker op te dragen.