EK atletiek sportfeest in Nederland.

Olympisch Stadion.

In 1923 kreeg ons land de negende editie van de ‘moderne’ Olympische Spelen toegewezen. Het NOC gaf enkele jaren later de Voorburgse architect Jan Wils de opdracht om een geschikt sportcomplex te ontwerpen voor de Olympische Zomerspelen van 1928. Dat werd het Olympisch Stadion in Amsterdam-Zuid. Wij kennen dit stadion met een atletiekbaan ook en vooral van voetbalwedstrijden. Daartoe was het in 1937 namelijk uitgebreid en zodoende konden legendarische clubs als Blauw-Wit, DWS en later het in 1982 opgedoekte FC Amsterdam er hun wedstrijden voetballen. Voordat Ajax de Arena betrok in 1996 speelde de Amsterdamse formatie er ook vaak zijn Europa-Cup duels en natuurlijk de ‘grote’ wedstrijden tegen PSV of Feyenoord. Natuurlijk voetbalde ook Oranje vaak in het Olympische Stadion.

Sloop stadion

Maar het stadion begon wat uit de belangstelling te geraken en er was zelfs even sprake van sloop. Gelukkig gebeurde dat niet en de laatste jaren heeft het weer wat meer prominente gebruikers. Liefhebbers herinneren zich dat in 2014 zelfs de Nederlandse kampioenschappen schaatsen allround en later ook sprint in het Olympische Stadion werden afgewerkt.

120.000 toeschouwers bij EK Atletiek.

Misschien wel hoogtepunt was het EK atletiek dat begin deze maand in Amsterdam werd gehouden. Omdat de organisatie verplicht is om 30.000 toeschouwers te kunnen herbergen werden er voor dat EK achter de doelen nog eens 8000 extra plaatsen gecreëerd. Dat was maar goed ook want met in totaal zo’n 120.000 toeschouwers over de vier wedstrijddagen was het Stadion regelmatig bomvol.

En wat een schitterend EK was het. En wat mooi dat het nog mogelijk blijkt om een internationaal topsport evenement te organiseren zonder ook maar één wanklank. Misschien dat een paar toeschouwers mopperden op het ‘echte’ Nederlandse zomerweer de eerste dagen, maar het atletiekgebeuren zelf was een soort feest. Zeker voor de Nederlandse atleten en hun fans. Ik schreef al even over de formidabele prestatie van de 4 x 100 meter -vrouwen waardoor het publiek zo’n beetje uit zijn dak ging. Maar er was zo veel meer.

Goud

Natuurlijk het goud van Dafne Schippers, Churandy Martina en het zilver van Sifan Hassan. Wie vergeet ik niet allemaal. Maar de grootste verrassing was voor mij persoonlijk de gouden medaille van Anouk Vetter op de zevenkamp. Het blijft de tak van sport waarvoor ik zo veel bewondering heb. Wat moeten de atleten allemaal opbrengen om in al die disciplines tot de besten te kunnen behoren. Ik geef het je te doen. Vooraf rekende ik een beetje op de wederopstanding van Nadine Broersen, onze top-meerkampster die vorig jaar bij de WK in Peking nog vierde werd en de laatste jaren aan een fantastische carrière werkt. Maar zoals zoveel meerkampsters is ook Broersen met enige regelmaat soms geblesseerd. De sport is zo zwaar en zo belastend. Als je dan een blessure hebt moet je zo goed herstellen om weer verder te kunnen. En tijd is wat een topsporter meestal niet heeft.

Nadine Broersen

Broerse was er eigenlijk redelijk klaar voor en plande om bij het EK in eigen land haar goede vorm aan het thuispubliek te tonen en te laten zien dat ze klaar is voor Rio over enkele weken. Maar als dan alles tegenzit! Ze begon nog goed aan haar tweedaagse missie ondanks een soort infectie. Maar gaandeweg de wedstrijddagen werd ze zo ziek dat ze op advies van de teamarts afzag van de afsluitende 800 meter. Voor Anouk Vetter telde dat allemaal niet. Gecoacht door vader Vetter veroverde de 23 jarige Anouk op indrukwekkende wijze de Europese titel op de meerkamp. Daarmee is ze de eerste Nederlandse zevenkampster die goud wint op een EK bij dit onderdeel. Bovendien verbeterde ze het record van Dafne Schippers tot 6.626 punten.

Vier persoonlijke records

Vader Vetter begeleidde de afgelopen jaren al vier keer eerder een atleet naar een internationale medaille, maar die van zijn dochter Anouk zal ongetwijfeld de mooiste zijn. Dochter Vetter boekte liefst vier persoonlijke records in Amsterdam: horden 13.29, speer 55,76, verspringen 6,38 en kogel 15,69. Bovendien was ze zo solide op de andere onderdelen dat ze al vóór de laatste 800 meter zo goed als zeker was van goud. Na haar 2.21.50 stortte ze ter aarde. Totaal uitgeput maar ongelooflijk blij. Eigenlijk beschouwt iedereen haar als een laatbloeier maar deze laatbloeier weet dat ze met deze prestatie ook in Rio mee kan doen om de podiumplaatsen. Vader Vetter? Natuurlijk beetje mopperen maar ó zo blij.