Eindelijk weer Grand Slam zege Duitse tennisster.

Kerber en Djokovic winnen Australian Open.

Duitsland had nogal wat te vieren in het laatste weekend van januari. De mannen werden Europees kampioen bij het handbal en dat was voor onze sportminnende buren al een ongelooflijk feest. Maar de grootste verrassing moet toch wel de uitslag van de damesenkelspelfinale in het Australische Melbourne zijn geweest. Bij dat Grand Slam tennistoernooi zorgde Angelique Kerber ervoor dat voor het eerst sinds 1994 een Duitse tennisster de Australian Open won. De laatste die dat deed was nota bene haar jeugdidool Steffi Graf. In 1996 haalde nog wel Anke Huber de eindstrijd maar deze wist die niet te winnen van Martina Hingis.

Sportmentaliteit.

Kerber is met haar 28 jaar een beetje een laatbloeier. De linkshandige vechtjas wordt echter algemeen gezien als een echte component van de Duitse sportmentaliteit. Kerber is er ook zo één. Tijdens de Australian Open scheelde het maar een haar of ze was al vroeg in het toernooi uitgeschakeld. In de eerste ronde moest ze een matchpoint van de Japanse Misaki Doi wegwerken om daarna toch nog te kunnen winnen. Kennelijk kwam ze toen pas goed op gang. Imponerend was bijvoorbeeld haar kwartfinale tegen de Wit-Russische Victoria Azarenka. Die ze met een overtuigende 2-0 naar de kleedkamer stuurde. Toen de in Bremen geboren en wisselend in Polen bij haar grootouders en in Duitsland bij haar ouders wonende Kerber (haar vader heeft Poolse roots) daarna in de halve eindstrijd de Britse Johanna Konta versloeg stond ze voor het eerst in haar leven in de finale van een Grand Slam.

Idool Steffi Graf.

De afgelopen jaren logeerde ze nogal eens bij haar jeugdidool Steffi Graf in Amerika. En trainde ze ook soms met de tennislegende. En toen ze in de finale in Melbourne aantrad tegen de huizenhoge favoriet Serena Williams kon ze haar voorbeeld bovenaan de ranglijst houden van speelsters met de meeste Grand Slamtitels. Steffi Graf won er ooit 22 en Williams stond voor aanvang van de eindstrijd op 21 overwinningen. Gemakshalve ga ik even voorbij aan het feit dat de legendarische Margaret Court eigenlijk koploper is met 24 titels. Want die zijn deels in haar amateurtijd behaald. Lekker belangrijk!

Stunt.

Ik weet niet of Kerber zich dit allemaal heeft gerealiseerd. Maar ik weet wel dat die vrouwenfinale in Melbourne me vanaf de eerste slagenwisselingen op het puntje van mijn stoel hield. Schitterend om te zien hoe de nummer zes van de wereld met echt vechttennis voor een gigantische stunt zorgde door de nummer één met 2-1 te verslaan. Kerber speelde zo’n beetje foutloos in de eerste set en Williams was er kennelijk nog niet helemaal bij: ze maakte 23 fouten in dat eerste bedrijf. Daarmee was de toon gezet.

Williams

Natuurlijk kwam Serena terug in de wedstrijd, maakte in de tweede set veel minder fouten en bracht de stand soepeltjes in evenwicht. Iedereen zal gedacht hebben dat Williams daarna het karwei wel zou afmaken. Maar de Duitse rechtte de rug en had in die eerste set gezien dat er wellicht iets te halen viel en dat deed ze. Knokken.Vechten. Op 5-3 vergat ze om de set uit te serveren maar daarna sloeg ze op de service van de Amerikaanse genadeloos toe.

Angela Merkel.

Natuurlijk was de huldiging emotioneel. Williams feliciteerde de Duitse sportief en hartelijk en daarna was het feest. En toen er ook nog een telefoontje van Bondskanselier Angela Merkel kwam om haar te feliciteren moet Kerber zich in de tennishemel hebben gewaand.

Djokovic.

Gelukkig hadden we een heerlijke vrouwenfinale gezien. Want volgens verwachting was de eindstrijd bij de mannen een ietwat voorspelbare prooi voor Novak Djokovic. De sterke Serviër zette in een uiteindelijk teleurstellende halve finale eerst nog zijn Zwitserse rivaal Roger Federer aan de kant. Misschien dat Federer zichzelf wat te veel druk had opgelegd, want in de eerste twee sets speelde hij ver beneden zijn niveau. Dat werd dan misschien ook wel weer afgedwongen door Djokovic die op zijn beurt in die eerste sets ongelooflijk tennis speelde. Alleen in de derde set was er even iets te voelen van de spanning die er tijdens wedstrijden tussen de twee toppers altijd is. Normaal zijn ze behoorlijk aan elkaar gewaagd maar in Melbourne was het niet eens spannend en Djokovic won eenvoudig met 3-1.

In de finale rekende de Serviër af met Andy Murray. De Schot en Djokovic zijn leeftijdgenoten. Zo’n vijftien jaar terug speelden ze voor het eerst tegen elkaar. Dat was volgens mij tijdens een jeugdtoernooi in Frankrijk. Murray won indertijd maar dat moet zo’n beetje de eerste en laatste keer zijn geweest. Djokovic is een tennisser van uitzonderlijk klasse en geeft nooit iets weg. Zo ook in Melbourne waar hij zijn elfde Grand Slam titel won in die eindstrijd tegen Murray.

Jiske Griffioen.

Eerder schreef ik dat de Nederlanders geen rol konden spelen in Melbourne. Onze enkelspelspecialisten Robin Haase, Thiemo de Bakker en Kiki Bertens werden in de eerste ronde uitgeschakeld en ook onze nationale dubbelspelhoop Jean-Julien Rojer stelde dit keer teleur. Met zijn Roemeense partner Tecau werd hij in de kwartfinale uitgeschakeld.

Toch was er Nederlands succes tijdens de Australian Open. Rolstoeltennister Jiske Griffioen won voor de tweede achtereenvolgende keer de Grand Slam in het Australische Melbourne. In een Nederlands onderonsje werd Aniek van Koot met 2-0 verslagen. Vorig jaar won Griffioen ook Roland Garros in het enkelspel en werd ze samen met van Koot bovendien winnares in het dubbel in Parijs en Londen. In navolging van Ester Vergeer is Griffioen een bijzonder succesvolle para-atlete en werd ze afgelopen december gekozen als paralympisch sporter van het jaar 2015.