Eaton: altijd op zoek naar je eigen kracht.

Dafne Schippers als inspiratiebron bij wereldrecord op de tienkamp.

Ashton Eaton werd kort geleden in Peking voor de derde keer wereldkampioen op de tienkamp. Een heel bijzondere prestatie. Al eerder sprak ik op deze site mijn bewondering uit voor de meerkampers. Het zijn de atleten die verschillende onderdelen van de atletiek beoefenen en u kunt zich hopelijk voorstellen wat daarvoor nodig is. Enorme inzet en vastberadenheid, ontzettend veel trainingsuren maken en natuurlijk bereid zijn om onvoorstelbaar af te zien. Dat moet je dus echt wel leuk vinden anders lijkt me dat onmogelijk. Deze atleten hebben veel liefde voor hun sport. Dafne Schippers had natuurlijk haar glorieuze momenten bij de sprintnummers tijdens het afgelopen wk, maar ik breng u nog eens in herinnering hoeveel tijd het haar kostte om de beslissing te nemen om haar geliefde meerkamp voorlopig vaarwel te zeggen.

Alleskunners.

Meerkampers zijn alleskunners en de Amerikaan Ashton Eaton wordt beschouwd als de alleskunner onder de alleskunners. Hij is zoveel beter dan de rest, zeggen zijn collega’s. Zelf was hij enigszins verbaasd over zijn wereldrecord. Nota bene het enige wereldrecord dat tot stand kwam tijdens het toernooi in Peking. En dat voor een meerkamper die drie jaar geleden na zijn wereldtitel in Moskou zo gesloopt was dat hij besloot om een soort sabattical te nemen. Het was niet meer op te brengen volgens hem. Dus stopte hij voor een poosje met zijn geliefde tienkamp omdat de motor gewoon helemaal op was. Een heel bijzondere beslissing in meerkampland, want normaal gesproken durven atleten op dit onderdeel niet zo’n lange periode rust te nemen. Het ritme mag nou eenmaal niet onderbroken worden. Stel je voor dat je op één of meerder onderdelen je gevoel kwijt raakt.

Maar voor Eaton was het net iets anders. Hij deed een jaartje mee in een ander deel van het circuit. Wij zagen hem volgens mij in 2014 tijdens de FBK-games in actie op de 400 meter horden; geen tienkamponderdeel. Een jaar later voelde hij zich weer opgefrist en pakte de draad op de meerkamp weer op. Ook tot zijn eigen verrassing zat hij in no-time weer tegen zijn oude niveau aan. Sterker nog. In Peking vertelde hij dat hij door dat jaar 400 meter horden sterker was geworden met name op de ‘gewone’ 400 meter. Logisch: hij liep tijdens het wk die 400 meter in de voor meerkampers ongelooflijke tijd van 45 seconden. Ook bij het springen en werpen bleek hij bepaald niet achteruit te zijn gegaan.

Schippers als voorbeeld.

Heel bijzonder in zijn verhaal is de 100 meter. Het openingsnummer van de tienkamp was voor Eaton altijd een onderdeel om tegen op te zien. Met name de laatste 40 meters kostten hem altijd zoveel kracht, dat hij vaak verkrampte en daardoor met een enigszins gebogen hoofd die laatste meters liep. Een soort doodzonde in de wereld van de sprinters. Maar Eaton had van Dafne Schippers geleerd hoe het anders kon. Op televisie had hij met veel bewondering gezien hoe zijn oud-collega op de meerkamp hààr laatste meters liep. Met zoveel ontspanning, dat de Amerikaan besefte dat daar de oplossing voor zijn probleem zou kunnen liggen. Toen journalisten hem na zijn 100 meter vroegen wat hij toch steeds prevelde tijdens zijn race antwoordde hij dat hij zijn focus had gezocht bij de relaxte houding van Schippers. Tijdens de slotmeters van het openingsnummer op de tienkamp herhaalde hij steeds de naam Dafne Schippers, Dafne Schippers, Dafne Schippers. Het had hem geholpen om zich te herinneren hoe hij ontspannen moest zijn tijdens die sprint.

Basis voor de titel.

Kenners zeggen dat deze 100 meter bepalend was voor zijn wereldtitel en voor zijn wereldrecord. Hij voelde zich zo sterk dat hij in overleg met zijn vrouw Brianne Theissen-Eaton besloot om tijdens de afsluitende 1500 meter van de tienkamp niet alleen voor de titel te gaan maar ook voor een wereldrecord. En dan moet je sterk zijn hoor. Na twee slopende dagen waarop je op alle onderdelen hebt moeten pieken ook nog eens proberen een wereldrecord neer te zetten. Maar zijn vrouw Brianne, trouwens ook zelf een topmeerkampster met haar zilveren medaille op het zelfde toernooi, en hijzelf vonden dat hij er uitgesproken klaar voor was en het moest proberen. En aan het eind van die 1500 meter perste hij er zowaar nog een miniem eindsprintje uit om vervolgens half dood in elkaar te storten achter de finishlijn. Zo ongelooflijk kapot. Maar wel een wereldrecord. Met 4.17,52 was hij onder zijn streeftijd gebleven en daardoor had hij zijn eigen wereldrecord op de tienkamp met 6 punten verbeterd. Hoe het hem gelukt was? Wij als chauvinisten zeggen natuurlijk dat de inspiratie die hij uit de races van Schippers had gehaald de doorslag hadden gegeven. Eaton zelf vertelde dat hij altijd op zoek is naar zijn eigen kracht. Een eigen kracht die hij altijd weer opnieuw moet vinden. Is dat niet waar het in het leven van een topatleet altijd om gaat?

Kijk nog eens naar die laatste meters: