Daverende verrassing bij het vrouwenturnen.

Zonderland nog niet voldoende hersteld?

Het is alweer een week of twee geleden. Maar het ongeloof is er bij sommige sportliefhebbers waarschijnlijk niet minder om. De Nederlandse turnsters plaatsten zich na veertig jaar weer voor de Olympische Spelen. Al in de kwalificatieronde tijdens het wereldkampioenschap in Glasgow kwam de ploeg onder leiding van bondscoach Gerben Wiersma tot de droomscore van 222.353. Daarmee verzekerden de Oranjevrouwen zich van de achtste plaats in de landenrangschikking bij het vrouwenturnen. En dat was voldoende om in 1996 naar Rio de Janeiro te mogen.

Alles klopte.

Coach Wiersma realiseerde zich dat alles moest kloppen om die gedroomde 222 te kunnen halen. En dat deed het. Al op de eerste brugoefening kon hij zien dat het wel eens kon gaan gebeuren. Daarna konden de zusjes Wevers, Mara Titarsolej, Lisa Top, Tisha Volleman en Eythora Thorsdottir het niveau vasthouden en bij het laatste onderdeel sprong passeerden onze landgenotes nog net de Braziliaanse vrouwen, die daarmee nota bene veroordeeld werden tot het testevent in hun thuisland waar de nummers negen tot en met zestien van de WK alsnog een ticket kunnen bemachtigen.

Een bijzondere prestatie van de Nederlandse vrouwenequipe. Op voorhand dacht men zich in elk geval te kunnen plaatsten bij die tweede acht landen om dan in het voorjaar naar dat extra kwalificatietoernooi in Brazilië te mogen. De ploeg trad immers aan met maar liefst drie debutantes . Ervaren turnsters als Noëlle van Klaveren en Céline van Gerner zitten met blessures in de lappenmand en moesten dit wk aan zich voorbij laten gaan. Wiersma hoopte in geval van plaatsing bij negen tot zestien dan weer een beroep op de routiniers te kunnen doen.

Maar het was niet nodig. De mix van ervaring en talent die in Glasgow turnde deed het fantastisch en haalde de 222 waar van tevoren op gehoopt was.

Sanne Wevers.

De dames plaatsten zich dus voor de landeneindstrijd. Maar daarnaast mochten nog drie Oranjevrouwen terugkomen voor de individuele finales. Lieke Wevers plaatste zich voor de meerkampfinale en haar zus Sanne zou samen met Eythora Thorsdottir nog mogen meedoen aan de eindstrijd op balk.

En dat werd de misschien wel grootste verrassing van het vrouwentoernooi. In die eindstrijd turnde Sanne Wevers op balk naar een zilveren medaille. Nog nooit vertoond. Met deze primeur zorgde Wevers voor de eerste medaille op balk bij een WK in de geschiedenis van het Nederlandse damesturnen. Zij is bovendien pas de vierde Nederlandse die het lukt om een WK-medaille te winnen. De drie die haar voorgingen zijn Renske Endel met zilver op brug (2001), Verona van de Leur in 2002 met zilver op vloer en Susanne Harmes met brons op vloer in 2005. Wevers zorgt hiermee dus voor weer eens een mijlpaal in het damesturnen.

Mannen.

Mooi dat de vrouwenploeg zo fantastisch presteerde in Glasgow. Voor de Nederlandse turnfans maakte dat wellicht en beetje de teleurstelling over Epke Zonderland goed. Dat de mannenploeg zich als team niet wist te plaatsen voor de landenfinale was misschien niet onverwacht, maar dat Zonderland zich niet plaatste voor de finale op ‘zijn’ rek was toch echt wel een enorme teleurstelling voor de fans. De titelverdediger maakte gewoon een paar kleine foutjes te veel en hij eindigde als 31^e met 14.300 punten. Na zijn hersenschudding eerder in het seizoen voelde hij zich redelijk sterk maar achteraf bleek het nog niet goed genoeg. Nog niet in topvorm.

Als je een periode niet getraind hebt dan duurt het weer iets langer tot je krachten weer helemaal terug zijn en daarna komt het ‘gevoel’ dan pas weer. En in die fase is hij nu dus nog niet. Hij verwerkte zijn teleurstelling en realiseerde zich dat voorlopig eerst maar eens die trainingsachterstand moest inhalen. Jammer, maar helaas.

Yuri van Gelder plaatste zich wel voor die individuele finale. Op zijn favoriete onderdeel ringen werd hij zesde in de kwalificatiefase en daardoor mocht hij aantreden in de ringenfinale. In die finale kwam hij ook tot een zesde plaats en jammer genoeg was dat niet genoeg voor rechtstreekse plaatsing voor Rio 2016. Hij scoorde 15.500 en nadat hij zijn concurrenten een hogere score had zien halen legde de 32-jarige Brabander zich er bij neer dat hij dan maar moest gaan voor het testevent in april 2016. Van Gelder miste ook al de Spelen in Londen en Peking, maar wellicht kan hij zich nog met het team kwalificeren voor deelname in Rio de Janeiro.