De wereldtop bij het vrouwenwielrennen wordt momenteel bepaald door de Nederlandse vrouwen. Met Marianne Vos en Anna van der Breggen hebben we momenteel twee echte wereldtoppers in huis. Maar op dit moment staat Annemiek van Vleuten daar nog weer net een treetje boven. We kennen haar natuurlijk van die verschrikkelijke val tijdens de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Maar vier weken later zat ze al weer op de fiets en ging door met winnen. We gaan eens kijken hoe het voor Annemiek allemaal is begonnen.
Wie is Annemiek van Vleuten
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Annemiek van Vleuten werd op 8 oktober 1982 in hoe kan het ook anders Vleuten geboren. Ze is eigenlijk pas op latere leeftijd echt doorgebroken bij het wielrennen. In het verleden deed ze ook aan paardrijden en voetbal. Een knieblessure maakte een einde aan haar voetbalambities. De arts gaf haar het advies om te gaan zwemmen of wielrennen. Dat ze voor het wielrennen koos is ook weer niet zo vreemd. In de familie van moeders kant werd al veel gewielrend. Ze rijdt op dit moment voor de Australische wielerploeg Orica-Scott. Aan de universiteit van Wageningen studeerde ze epidemiologie, deze studie sloot ze in 2007 af als Master. Na het afronden van haar studie begon ze pas echt werk te maken van het wielrennen. Annemiek woont op dit moment in Wageningen.
In haar jeugd
Annemiek groeide op in een gezin van vier kinderen. Haar vader Ton kwam van oorsprong uit Utrecht en haar moeder Ria uit Cothen. Toen Annemiek vier was verhuisde het gezin naar Vorden in de Achterhoek. Het fietsen werd haar al vroeg geleerd, want naar school moest er gefietst worden. In het begin naar Vorden en later naar Warnsveld. Van elk fietsritje werd een beetje een tijdrit gemaakt want het moest alsmaar sneller. In het gezin Van Vleuten werd er veel sport gekeken van schaatsen tot wielrennen. Bij de Tour de France zat Annemiek steevast voor de televisie. Ze deed aan paardrijden en later aan voetbal bij SV Ratti in Vorden. Maar na twee operaties aan de meniscus en een afgescheurde kruisband was dit voor Annemiek niet de juiste sport. Het werd de keus tussen zwemmen en wielrennen. Het werd wielrennen en haar eerste wielrenfiets een Jan Jansen werd gekocht.
Begin wieler loopbaan
Haar eerste wielrenfiets was dus een tweedehands Jan Jansen van € 250. De eerste ritjes gingen altijd van Wageningen naar Vorden, en de sport was toen om dat steeds sneller te doen. In 2006 werd ze lid van de toerclub TCW’79 in Wageningen. Een jaar later kreeg ze het advies om ook eens een keer een wedstrijd te rijden. In 2007 werd de eerste licentie aangevraagd en werd ze lid van wielervereniging W.V. Ede. In 2007 won ze ook al haar eerste criterium, dat was in Lexmond. Omdat het uitgesproken talent van haar opviel werd ze uitgenodigd als gastrenster. Dat was voor het team van Therme Skincare, ze mocht meedoen aan de Holland Ladies Tour. Maar een echt succes was dat niet, door een valpartij was ze op de eerste dag al uit de koers. Ze deed ook mee aan het Nederlands Kampioenschap voor studenten, resultaat een eerste plaats.
Overstap naar de DSB-Bank-Nederlands Bloeit.
In die ploeg ging ze samen rijden met Marianne Vos en dat bleek een goede leermeester. Annemiek maakte vooral veel progressie op tactisch gebied. Maar dit kwam er in de wedstrijden niet altijd uit. Ze bleek last te hebben van een liesslagadervernauwing ontstaan door littekenweefsel. Ze kon op de fiets niet wat ze wilde en dat ging behoorlijk frustreren natuurlijk. In september werd ze met succes geopereerd aan die blessure. Door de blessure won ze wel een paar kleine wedstrijden waaronder de Ronde van Rijssen en de Klever Radrennen. Maar ze keek er wel naar uit om ook eens in de internationale wedstrijden een aansprekend resultaat neer te zetten. Eigenlijk begon dat succes in Drenthe ze werd derde in de 8 van Dwingeloo, tweede in de wereldbekerwedstrijd en daarna won ze de Novilon Ronde van Drenthe.
Grotere successen
En dat succes zette maar door want in augustus won ze de Route de France. Ze reed in die koers acht dagen lang in de leiderstrui. Uiteindelijk stond ze in 2010 maar liefst 25 keer op een podium in een internationale UCI wedstrijd. Door deze resultaten werd ze ook geselecteerd voor de Nederlandse ploeg voor het WK in Melbourne. Helaas kreeg ze in die wegwedstrijd 10 kilometer voor het einde een lekke band. Een goed resultaat was dus niet meer mogelijk, maar uiteindelijk klom ze wel op naar de 6e plaats op de UCI ranking. Het jaar 2011 zou een droomjaar worden voor Annemiek van Vleuten. Ze had al wel een paar belangrijke wedstrijden gewonnen maar nog geen wereldbekerwedstrijd. Dat moest er dus in 2011 maar van komen. Dat vond Jeroen Blijlevens haar ploegleider dus ook, hij zag haar wel de wereldbeker winnen.
Successen
De aanzet was goed, na de derde plek in de Trofeo Alfredo Binda won ze de Ronde van Vlaanderen. Het voorjaar was geslaagd maar Annemiek kreeg weer last van oude klachten. Ze was niet in staat om etappewedstrijden uit te rijden. Annemiek had weer last van een vernauwing van de liesslagader maar nu in haar linkerbeen. Ze nam wat meer rust tussen de wedstrijden en reed alleen maar eendagswedstrijden. Maar ze bleef wel koersen winnen, ze won ook de wereldbekerwedstrijd in Zweden en nam de WB trui weer over. De laatste wereldbekerwedstrijd was die van Plouay. Dankzij de hulp van Marianne Vos won ze koers en de wereldbeker, een fantastisch resultaat. Het parcours voor het WK in Kopenhagen was niet iets voor Annemiek, ze ging dan ook rijden voor Marianne Vos. Na het WK sloot ze een nieuw contract af bij de ploeg van Rabobank.
Nieuwe operatie
Ondanks dat ze een heel sterk seizoen had gereden werd na overlag met de specialisten toch besloten om te opereren. Er werd besloten om de vernauwing toch te verwijderen uit haar linkerbeen. Maar de operatie bracht niet veel resultaat, in plaats van beter was het slechter geworden. Maar later werd het toch beter, ze voelde dat de doorbloeding beter werd en er werd ook weer gewonnen. De GP Roeselare in België werd gewonnen door Annemiek. Haar mooiste overwinning behaalde ze tijdens het Nederlands Kampioenschap de titel was een prachtige beloning voor haar doorzettingsvermogen. Ze deed in 2012 ook mee aan de Olympische Spelen in Londen maar daar ontbrak de juiste vorm. Maar al met al was 2012 een prachtig jaar voor Annemiek van Vleuten.
2013-2014
Het begin van 2013 verliep het allemaal niet zo heel goed voor Annemiek, ze kreeg weer last van de vernauwing in de slagader. Ze ging weer de eendagskoersen rijden en tijdritten. Zo af en toe behaalde ze ondanks de blessure toch nog wel redelijk resultaten. Ze deed ook nog wel mee aan het WK maar was daar ook niet echt succesvol. In oktober werd er toch maar weer besloten tot een operatie om het probleem in het linkerbeen weg te halen. De operatie was gelukt en het voelde direct goed aan bij Annemiek. Voor het volledige herstel stond zes maanden dus de eerste resultaten van het seizoen vielen tegen. Het eerste goede resultaat kwam in mei bij het Nederlands Kampioenschap tijdrijden waar ze eerste werd. Ze werd bij de Ronde van Italië ook nog keurig achtste.
WK tijdrijden in Ponferrada
Annemiek had in 2014 haar zinnen gezet op de wereldtitel bij het tijdrijden in het Ponferrada. Ze was door de bondscoach geselecteerd voor de tijdrit, ploegentijdrit en de wegwedstrijd. In de ploegentijdrit ging het echte faliekant mis. Door een valpartij brak ze haar voet en had een wond aan de kuit. Dus op dat moment einde droom voor het WK tijdrijden waar ze de grote favoriet was. In 2015 maakte ze de overstap naar een nieuwe ploeg, dit maal de Zwitserse ploeg Bigla. Het jaar 2015 werd een jaar van wisselende resultaten, ze boekte wel wat kleine overwinningen maar echte bleven uit. In 2016 profileerde Annemiek zich steeds meer als proloog en tijdrit specialist. Ze heroverde de Nederlandse titel bij het tijdrijden. Ze versloeg Chantal Blaak met ruim verschil. Samen met Anna van der Breggen, Marianne Vos en Ellen van Dijk werd ze geselecteerd voor de Spelen in Rio.
De Olympische Spelen van Rio
Bij de Olympische Spelen van Rio de Janeiro deed Annemiek van Vleuten mee aan de wegwedstrijd. In het parcours zat een lastige klim. Bij de laatste beklimming konden de andere dames Annemiek niet weer volgen. Met nog 10 kilometer te koersen lag ze riant op kop. Maar in de afdaling sloeg het noodlot toe, ze verkeek zich op een bocht en kwam zwaar ten val. Annemiek liep een zware hersenschudding op en wat scheurtjes in haar wervelkolom. Ze was zo dicht bij het goud dat de mentale pijn groter was dan de fysieke. Haar teamgenote Anne van der Breggen won de gouden medaille, het goud wat iedereen haar ook zo gegund had. Dertig dagen na de zware crash won Annemiek de proloog van de Lotto Belgium Tour. Ook de befaamde rit over de Muur van Geraardsbergen wist ze te winnen en dat leverde haar ook de eindzege op.
Het jaar 2017
Het voorjaar van 2017 verliep allemaal prima voor Annemiek, ze zat telkens bij de grote ritten van voren. De ploegleiding van Orica Scott gaf aan om voor de eindzege zouden gaan in de Ronde van Italië 2017. In dat jaar won ze ook weer de nationale titel bij het tijdrijden. Ze ging dus als één van de favorieten van start in de Giro Rosa. Ondanks dat ze een erg sterke koers reed was Anna van der Breggen net een maatje te groot, Van Vleuten werd tweede. In de La Course van 2017 stond er geen maat op Annemiek van Vleuten. In het hooggebergte was ze ongenaakbaar en won ze de vierde editie van La Course. Na de overwinning in La Course reed ze ook de Boels Ladies Tour. Na de winst in de proloog door haar woonplaats Wageningen won ze ook de tijdrit. Ook deze ronde werd gewonnen.
WK Tijdrijden 2017
De beide overwinningen in die grote rondes gaf haar een enorme boost. Ze ging dan ook met alle vertrouwen naar het WK tijdrijden in het Noorse Bergen. Ze pakte de wereldtitel voor Anna van der Breggen die prachtig tweede werd. In het voorjaar van 2018 reed ze alle voorjaarsklassiekers en eindigde iedere keer voorin. Vaak ging nu de eindzege naar het grote concurrent Anna van der Breggen. Annemiek liet in de grote wedstrijden haar uitstekende vorm zien. In La Course die tijdens de Tour de France voor de mannen werd gehouden was ze ook de beste. In de rit over 118 kilometer moest onder andere de La Colombière en Le Grand Bornand worden beklommen. Daarvoor had ze al de Giro D’Italia voor vrouwen gewonnen. Imposant was daar haar overwinning op de berg der bergen de Monto Zoncolan. Ook de tijdrit bergop over 15 kilometer had ze al gewonnen.
Tot slot
Annemiek van Vleuten is op dit moment misschien wel de beste Nederlandse ronderenner. Ze is sterk in de prologen en de tijdritten en bergop staat er ook geen maat op. Ondanks dat Annemiek van Vleuten pas laat met de wedstrijdsport is begonnen heeft ze haar weg daarin zeker gevonden. Samen met Anna van der Breggen is ze op dit moment de absolute top in Nederland en het mondiale vrouwenwielrennen. Aan stoppen denkt de Wageningse nog niet dus voorlopig kunnen we nog van haar prestaties blijven genieten.
