Geen Nadal en ook niet Djokovic.
In de aanloop naar het tennistoernooi op de banen van Roland Garros in Parijs werd met spanning uitgekeken naar een eventuele come-back van Rafael Nadal. De man was al een poosje niet in zijn beste vorm en zelfs op zijn favoriete ondergrond gravel had hij al een paar wedstrijden verloren. Toch was hij door in- en outsiders nog wel degelijk als kanshebber genoemd voor het Grand Slam toernooi. Maar de door blessures en operaties getroffen Nadal bleek ook in de French Open nog wel een stukje van beste vorm verwijderd te zijn. Al in de kwartfinales stuitte hij op Novak Djokovic. De pers en de toeschouwers kondigden deze partij aan als de ‘kwartfinale van de eeuw’ en de ‘te vroege’ finale. Maar hoe anders pakte dat uit. De Serviër won op overtuigende wijze van de Spanjaard met 3-0. Het lukte Nadal niet om echt druk uit te oefenen op Djokovic, die vrij gemakkellijk het initiatief kon houden en zonder al te grote moeilijkheden een ronde verder kwam. Voor Nadal dus een vroeg einde aan het toernooi dat hij al negen keer gewonnen had. Bovendien duikelt hij naar een negende plaats op de wereldranglijst en zo laag heeft hij sinds 2005 niet gestaan.
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Iedereen dacht dat voor Djokovic de weg naar de titel open zou zijn. Hij won immers ook de halve eindstrijd van de Schot Andy Murray, die overigens een verrassend sterk graveltoernooi speelde, en zou daarna in de finale wel afrekenen met Stan Wawrinka.
Hoe anders zou het gaan.
Stan ’The Man’ Wawrinka was de finalist waar maar weinigen op hadden gerekend. In 2014 won hij het Grand Slam toernooi in Australië, m
aar in de anderhalf jaar daarna boekte hij geen echt opzienbarende resultaten en de tenniswereld beschouwde hem een beetje als eendagsvlieg. Onterecht, naar nu bleek. De man met de ‘beste en hardste enkelhandige backhand’ was in ongekende vorm en liet de topverdediger Djokovic bij vlagen alle hoeken van het veld zien. De krachtpatser uit Lausanne speelde misschien wel de wedstrijd van zijn leven en dat zorgde voor een ongekend spektakel, waarbij het publiek af en toe kompleet uit zijn dak ging. Eindelijk weer eens een herenfinale die geen moment verveelde of saai was. Reclame voor de lange partijen in het herentennis. Door toedoen van Wawrinka wordt terecht de vraag gesteld of de ‘big four’ niet ‘big five’ moeten worden. Kijk eens naar de hoogtepunten van die finale:
https://youtu.be/JzLC_CVvLdw
Grieperige Williams.
Ook bij het vrouwentoernooi was uitgekeken naar een soort van come-back. Zou Serena Williams er in slagen om de titel te heroveren? Vorig jaar verloor ze al in de tweede ronde op Roland Garros en ze had aangegeven zeer gebrand te zijn om revanche te nemen. Ik heb al wel eens gezegd en geschreven dat er eigenlijk geen maat staat op de Amerikaanse, mits zij fit en in vorm is. Maar wat bleek? Ook niet-fit en ook niet-in-topvorm kunnen de dames uit de sub-top niet van haar winnen. Met een wat grieperig gevoel was ze aan de French Open begonnen met het idee van’we zien wel’. Ze verloor nogal wat sets en moest daarom nogal eens genoegen nemen met 2-1 overwinningen, maar toch bereikte ze redelijk eenvoudig de halve finale, waarin ze moest spelen tegen de Zwitserse Timea Bacsinzky. Het werd een dag en een wedstrijd die Williams graag zal willen vergeten; tenminste wat haar gezondheid betreft. Ze wankelde over de tennisbaan en zeeg ineen tijdens de rustpauzes. Griep en koorts. Volgens mij tennis
te ze zonder gevoel. Maar de Amerikaanse weet gewoon niet van opgeven en sjokte door. En wat genant voor de rest van de tennisvrouwen dat ze ook op 50% de halve finale van Roland Garros kon winnen. De dag daarna liet ze zich niet zien. Geen training, geen persmoment. Uitzieken. Zaterdags in de finale bleek dat ook de eindstrijd tegen de Tsjechische Safarova eigenlijk eenzijdig was. Gelukkig voor het publiek verloor Serena in de tweede set wat van haar concentratie waardoor er een verlenging kwam. Maar Williams, nog steeds op niet meer dan 75%, denderde in die derde set over haar opponent heen. Haar service en groundstrokes zijn van een, in het vrouwentennis, ongekend niveau. Op haar 33e is Serena Williams zo dominant, dat de nummer twee op de wereldranglijst, Petra Kvitova, zo’n vierduizend punten achter haar staat. Als dit zo blijft, moeten haar concurrenten wachten tot ze ermee stopt? Of misschien een keer van haar winnen als ze even de vorm niet heeft?
