Sven Nijs komt weer in vorm.

Nog niet goed genoeg voor winst in zijn thuiswedstrijd.

Baal.

Het dorp Baal ligt in België, en wel een kleine vijftig kilometer zuidoostelijk van Antwerpen. Het plaatsje is sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw onderdeel van de gemeente Tremelo. Volkskundig zou je kunnen zeggen dat het tot de Zuiderkempen behoort. Trotse inwoners weten te vertellen dat het waarschijnlijk al meer dan 800 jaar bestaat.

Voor degenen van u die een klein beetje van de wielersport weten zal de naam Balen misschien bekend klinken vanwege de Balenberg. Eigenlijk zijn het er twee, maar de laagste zou de bekendste kunnen zijn, want op die ‘kleine Balenberg’ wordt elk jaar op nieuwjaarsdag een veldrit georganiseerd: de cyclecrosswedstrijd GP Sven Nijs.

Sven Nijs.

U dacht natuurlijk al, wat heb ik met het dorp Baal te maken. Nou; van die paar duizend inwoners van dit plekje is Sven Nijs de bekendste. Hij is wielrenner, veldrijder en mountainbiker van beroep. De bijna 39 jarige Belg geniet bekendheid onder meer door zijn geweldige techniek en daardoor presteert hij goed op bijvoorbeeld hellingen, lastige bochten, moeilijke ondergrond als zand, klei en modder. En natuurlijk deze laatste paar zijn onlosmakelijk verbonden met het veldrijden. En laat deze sport in België nou razend populair zijn. Dan is het duidelijk waarom het dorp Baal vanwege Nijs bekend is, zeker in de Vlaamse wielerwereld.

De carrière van Nijs is indrukwekkend. Dertien keer won hij de Superprestige veldrijden, zeven keer de wereldbeker. Een recordhouder dus, die bovendien twee maal wereldkampioen werd.

Nijs beschouwt de Balenberg natuurlijk als zijn ‘eigen’ berg. Temeer omdat de plaatselijke veldrit naar hem genoemd is en deze berg in het parcours heeft. De Grote Prijs Sven Nijs is dan ook niets meer of minder dan een eerbetoon aan de volksheld. Meestal zo rond de 10.000 toeschouwers langs het parcours en live op tv. En de meeste inwoners van Baal doen maar zeer bescheiden aan het vieren van oudejaarsavond, want op nieuwjaarsdag zijn er veel als vrijwilliger betrokken bij de organisatie van de ronde. En dan moet je enigszins fit zijn toch? Je kunt zeggen, dat niet alleen Sven Nijs, maar ook de rest van Baal zich serieus voorbereidt op de plaatselijke koers. Nijs won de ronde al twaalf keer en natuurlijk hoopte men, dat het hem dit jaar weer zou lukken. Maar helaas.

De ‘kannibaal van Baal’ zit in een heel vervelende fase van zijn loopbaan, van zijn leven waarschijnlijk. Eerder schreef ik al, dat hij een time-out  had genomen en dat het zou gaan om een soort van overtraindheid en problemen bij het herstel na een zware inspanning. En de afgelopen weken nam hij die extra rust en het leek toch echt wel beter te gaan. En daarom was hij (en natuurlijk zijn dorpsgenoten) optimistisch in de aanloop naar deze Grand Prix, die tenslotte naar hem genoemd is.

Lars van der Haar.

En gelukkig zag het er allemaal al wat beter uit. Hoewel het nog niet goed genoeg was voor de eindoverwinning deed hij toch een tijdlang mee voor een plekje op het podium. Hij was dan ook tevereden na afloop met zijn vijfde plaats. Nijs klampte zich vast aan het feit dat hij in de laatste ronde een lekke band kreeg en daardoor Kevin Pauwels voor moest laten gaan, die daardoor derde kon worden. Wout van Aert won deze edite van de Grand Prix Sven Nijs. Onze landgenoot Lars van der Haar, die deze winter goed in vorm is, werd tweede op zo’n 45 seconden.

Voor Sven Nijs is hopelijk deze thuiswedstrijd het begin van zijn herstel. De veldrijder oogde al frisser en strijdlustiger. Na afloop durfde hij tenminste al weer voorzichtig optimistisch te zijn. Hij hoopt in elk geval weer op een prominente rol bij het aanstaande Belgisch kampioenschap veldrijden, al denkt hij dat van Aert dit jaar toch de favoriet zal zijn. We gaan het zien?