Pelé de Perla Negra

Voetballers uit vervlogen tijden blijven vaak nog in onze gedachten voort leven als echte helden, Johan Cruijff, Eusebio, Bobby Moore, Lev Yashin de legendarische Russische keeper, Ferenc Puskas, Alfredo di Stefano en natuurlijk Pelé de nummer 10 van Santos en het Braziliaanse elftal. Maar hoe is Pelé begonnen, in de sloppenwijken, of op het gewone voetbalveld, laten we eens kijken hoe het bij hem begonnen is, en hoe zijn voetbalcarrière er uit zag.

Zijn jeugd

Beste sportweddenschappen acties 2024:

Wedkantoor
Features
Bonus
Score
Probeer nu!
1
  • €50 Free bet!
  • €150 casinobonus
  • Nederlands wedkantoor!
€50 gratis wedden!
2
  • €50 gratis wedden
  • €200 casinobonus
  • 25 Free spins
€50 gratis wedden!

Pelé ,zijn werkelijk naam was Edson Arantes do Nascimento, werd geboren op 23 oktober 1940 in Tres Coraçöes in de provincie Minas Gerais in Brazilië. Hij leerde het voetballen op straat of eigenlijk op een zandvlakte met hier en daar een plukje gras, hij speelde altijd op blote voeten. De voetbalkenners geven dat als voornaamste reden voor zijn fabelachtige techniek. Het “veldje” waar hij het meest op speelde was in Bauru, hij voetbalde daar omdat zijn vader Dondinho daar ook profvoetballer was bij de plaatselijke club. Hij heeft zijn naam te danken aan de kinderen uit de buurt die hem altijd Pelé noemde wat letterlijk lappenbal is.

Zijn ouders

Zijn ouders Dondinho en Celeste noemde hem altijd Dico. Later kreeg hij weer andere bijnamen als de Perla Negra oftewel “de zwarte parel” of Rei do Futbol “de voetbalkoning” of kortweg O Rei “de koning”. Na de verloren WK finale tegen Uruquay beloofde hij zijn vader dat hij ooit wereldkampioen zou worden, hij werd dat zelfs drie keer met Brazilië. Pelé had natuurlijk een uitzonderlijk talent en hij werd ook al op vroege leeftijd gevolgd door de clubs uit de grote steden zoals Corinthians, Santos FC, Palmeiras en Sao Paulo. Zijn trainer bij de jeugd van Bauru Atletico Clube, Waldemar de Brito bracht hem min of meer naar Santos FC.

Clubcarrière

Pelé was nogal honkvast bijna zijn hele carrière voetbalde hij voor Santos FC. Hij begon daar in het eerste in 1956 hij was toen nog maar vijftien jaar, en scoorde gelijk al in zijn eerste wedstrijd hij vormde daar een aanvalsduo samen met Coutinho. In 1958 won hij zijn eerste prijs met Santos FC het Campeonato Paulista, in dat seizoen scoorde hij maar liefst 58 doelpunten. Een jaar later was het weer raak toen werd het Torneio Rio-Sao Paulo een wedstrijd voor de kampioenen gewonnen. Een jaar later wonnen ze weer het kampioenschap maar gingen ze volledig onderuit in de Torneio Rio-Sao Paulo. In 1961 haalde hij met Santos FC voor de eerste keer het landskampioenschap binnen. En in 1962 en 1963 wonnen ze ook de Cope Libertadores de Europa Cup van Zuid-Amerika. Ze moesten onder andere tegen Penarol en Boca Juniors.

Europese topclubs

Voor de Intercontinentale beker moesten ze tegen de Europese topclubs Benfica met Eusebio en AC Milan. Opnieuw was hij de uitblinker mede door drie goals tegen Benfica. De Europese topclubs stonden voor hem in de rij. Real Madrid, Juventus en Manchester United wilden hem graag inlijven maar de Braziliaanse regering verbood een verkoop. De toernooiwinsten en landskampioenschappen stapelden zich op maar Pelé kwam een beetje naar het eind van zijn carrière. Op 19 november 1969 scoorde hij in het Maracana stadion zijn duizendste doelpunt uit zijn loopbaan. In 1974 stopte hij met voetbal, maar twee jaar later maakte hij nog een comeback bij de New York Cosmos. Destijds kwam in de Verenigde Staten het voetbal ook een beetje van de grond kwam.

Braziliaanse elftal

Pelé had een lange carrière in het Braziliaanse elftal, hij kwam tot 92 wedstrijden waarin hij maar liefst 77 keer scoorde. Met Brazilië speelde hij op vier wereldkampioenschappen die van 1958, 1962, 1966 en 1970. Tijden het WK van 1958 was hij nog maar 17 jaar maar ondanks zijn jonge leeftijd speelde hij bijna alles en scoorde hij in vier wedstrijden 6 goals. Brazilië versloeg in de finale Zweden met 5-2. Op zijn tweede WK in 1962 in Chili begon hij al geblesseerd aan het toernooi maar hij verborg zijn blessure. In de eerste wedstrijd scoorde hij nog een schitterend doelpunt maar raakte hij in de tweede wedstrijd geblesseerd en was zijn toernooi voorbij. Brazilië werd wel wereldkampioen en de grote man was Garrincha.

Het WK van 1966

Het WK van 1966 werd een grote teleurstelling. In de eerste wedstrijd tegen Bulgarije werd hij nadrukkelijk gezocht door de verdedigers. Wat hem een blessure opleverde, die hem de tweede wedstrijd aan de kant hield. In de derde wedstrijd tegen Portugal werd hij dusdanig geraakt door een Portugese verdediger dat zijn toernooi voorbij was. In 1970 had Brazilië een gouden selectie met uiteraard Pelé, Gerson, Jairzinho, Tostao, Carlos Alberto en Rivelinho. Brazilië haalde ongeslagen de finale tegen Italië die ook niets in de melk te brokkelen hadden, Brazilië won met 4-1.

Na zijn voetbalcarrière

Nadat hij zijn actieve loopbaan had beëindigd werd hij veel gevraag over de hele wereld voor diverse televisieprogramma’s. Ook ging hij zich inzetten voor goede doelen en werd hij een belangrijk persoon binnen de FIFA de Wereldvoetbalbond. In 1995 werd hij zelfs benoemd tot buitengewoon minister van sport in Brazilië. Tussen 1995 en 2001 was hij ambassadeur voor Unicef en Unesco, daar stopte hij mee toen hij werd beschuldigd van corruptie, een beschuldiging die nooit is bewezen. Hij heeft ook een aantal boeken geschreven en in een aantal films meegespeeld. Sinds 2010 is hij ook ambassadeur voor het voetbalmerk Pelé Sports, voetbalschoenen en een exclusieve kledinglijn.

De Beste

Pelé wordt door de kenners als de beste voetballer alle tijden gezien, zijn techniek, overzicht en mentaliteit maakte hem tot de beste voetballer. Mooi was ook dat hij eigenlijk altijd aan zijn club Santos FC trouw is gebleven. Hij heeft Brazilië mede tot één van de sterkste voetballanden ter wereld gemaakt. Pelé scoorde in zijn carrière totaal 1.208 doelpunten en daar had hij 1.363 wedstrijden voor nodig. Hij werd negen keer voetballer van het jaar in Brazilië en tot “Atleet van het jaar” verkozen door het IOC in 1999. Ook kreeg hij de Internationale Prijs voor de Vrede in 1978. Kortom een groot kampioen in het veld maar ook buiten het veld.