Nadine Broersen wil een medaille bij de Spelen.

‘Nooit opgeven en in jezelf geloven’.

In de Nederlandse atletiekwereld gaat de meeste aandacht uit naar Dafne Schippers en Sifan Hassan. Dat is zeker na de successen van de beide vrouwen tijdens het WK in Peking vorig jaar zeer op zijn plaats. Beide kanjers hebben ondertussen een Olympische medaille op hun netvlies. De trainingsinspanning van de laatste jaren moet zich uitbetalen tijdens de Olympische Spelen in Rio de Janeiro later dit jaar. Maar ik wil toch ook de aandacht vestigen op een andere Oranje topatlete die de laatste jaren succesvol was.

Ambitie.

Meerkampster Nadine Broersen zit ook boordevol ambitie en talent en de 26-jarige blonde atlete wil òòk scoren in Rio. De Nederlandse atletiek staat volop in de belangstelling en al voordat Schippers en Hassan echt in de schijnwerpers kwamen deed Broersen op wereldniveau van zich spreken. Maar ja; de publiciteit rond de meerkamp is veel minder frequent. Dat komt omdat deze loodzware discipline zoveel van de beoefenaars vraagt dat buiten het dagelijks uren maken op de trainingen er niet in ieder weekend wedstrijden of toernooien zijn. Logisch. Als je zoveel onderdelen doet moet je natuurlijk ook veel langer herstellen. Deelnemers aan de individuele nummers zoals sprinters en midden-afstand lopers nemen meestal weekends achter elkaar deel aan lucratieve wedstrijden en komen daardoor veel meer in de publiciteit.

Wereldkampioene in 2014.

Bovendien zijn meerkampers net iets blessure gevoeliger. De diversiteit van de verschillende onderdelen en de verschillende trainingsvormen brengen domweg wat meer risico met zich mee.

Atletiek is de ‘moeder van alle sporten’ en ze stelt haar kinderen nogal eens op de proef. Daar kan Broersen van meepraten. Vorig jaar schreef ik al dat ze bij het WK in Peking maar net het podium miste. Jammer, want dat zou een tussentijdse bekroning van een tot op dat moment zeer succesvolle loopbaan zijn geweest. De jaren daarvoor hadden zich gekenmerkt door prachtige triomfen. Als junior bleek reeds dat ze uitzonderlijk begaafd was en op haar zestiende puilde haar prijzenkast al uit. 2009 was het jaar van het eerste grote werk.

EK junioren

Bij de junioren-Ek in Novi Sad werd Broersen vijfde op de zevenkamp en een jaar later vestigde ze definitief haar naam. Nog maar net senior en al tweede op de meerkamp bij het NK indoor. Binnen en buiten versloeg ze iedereen bij het individuele nummer hoogspringen. Op zijn laatst toen realiseerde atletiek-minnend Nederland zich dat men een topper in huis had. De prestatiecurve vloog per jaar omhoog en toen ze in het voorjaar van 2014 in Polen wereldkampioene werd bij de indoor-meerkamp begon de atlete zelf, en natuurlijk haar fans, voorzichtig te hopen op een medaille in Rio. Geniet nog eens even na van die onvergetelijke titel in Polen in 2014:

Blessure.

Maar zoals ik al zei. Bij deze zware sport is de kans op een blessure relatief groot. En het herstel verloopt soms vlot maar je moet bedenken dat als een herstelfase vier weken duurt, je dan vier weken niet op je top kunt trainen. En als je een paar procentjes minder trainingsbelasting aankunt loop je een geweldige achterstand op. De verschillen in de wereldtop zijn zo ontzettend klein.

Onschuldige blessure

Tijdens het NK indoor vorig jaar aan het eind van de winter liep ze een op het oog onschuldige enkelblessure op en dat werd haar bij het EK enkele weken later noodlottig. Ze dacht dat één en ander wel hersteld was maar dat was dus niet het geval en ze moest haar vijfkamp staken. Dus toch maar rust. Revalideren. En dan net niet echt door getraind en niet maximaal voorbereid naar de wereldkampioenschappen in Peking. Daar deden de loopnummers haar de das om. Niet genoeg meters getraind en dus net niet ‘top’! Ze werd vierde. Veel mensen dachten: mooi, bijna op het podium. Maar ik verzeker u dat een vierde plaats zo’n beetje het ergste is dat een atleet kan overkomen. Inderdaad: net geen podium.

Jacht op Olympisch eremetaal.

Maar Broersen is een vechtjas. Ik denk dat ze het van zich af heeft gezet. Want ook zelf redeneerde ze later dat als je na zoveel tegenslag en blessures toch nog vierde wordt op het WK, dat je dan met vertrouwen aan het Olympische jaar kunt beginnen. Ze begon relatief laat aan het indoorseizoen afgelopen winter want ze wilde na een injectie in haar geblesseerde enkel voldoende tijd voor revalidatie nemen. Ze wilde als hoogtepunt haar wereldtitel op de vijfkamp verdedigen en sloeg daarom het NK indoor over. Maar eind februari meldde ze dat ze er weer een tijdje tussen uit moest. Begin van die maand nam ze voor ongeveer het eerst weer eens deel aan een wedstrijd en daarbij blesseerde ze haar knie. MRI wees uit dat er een scheurtje was ontstaan in de achterste kruisband. Daardoor kon ze haar wereldtitel op de vijfkamp niet verdedigen. Met het uitzicht en in de voorbereiding op de Olympische Spelen zette ze noodgedwongen een punt achter haar indoorseizoen.

Alles is dus nu gericht op herstellen en voorbereiden op het outdoor seizoen. De jacht op Olympisch eremetaal is voor Broersen in volle gang. Ze offert alles op om in Rio te schitteren. Bij haar Olympische optreden in Londen vier jaar geleden werd ze als debutante direct dertiende. Neemt u van mij aan dat dat een hele prestatie is. Maar in Rio gaan haar ambities veel verder. Ze wil een medaille. Ze denkt dat ze één van de ongeveer vijf serieuze kanshebbers is en ze zal er vol voor gaan. Want ook na alle blessureleed is Broersen er ééntje van het kaliber ‘nooit opgeven en altijd in jezelf blijven geloven’!