Marianne Vos weet weer wat juichen is.

Olympisch kampioene wint weer.

Voor wielrenster Marianne Vos begint de sportwereld er zo langzamerhand weer een beetje bekend uit te zien. Na een lange periode van rust en herstel van haar overreachingsklachten zien we haar weer in de schijnwerpers verschijnen. De fans zullen opgelucht ademhalen. Nadat eind 2014 een hamstringblessure was geconstateerd moest ze aan de kant blijven. Bovendien herstelde ze niet meer goed van inspanningen en ze moest rust nemen. Trainen en wedstrijden zijn dan niet aan de orde. Ik denk dat, als ze er op terug kijkt, ze liever haar been had gebroken dan dit. Als je moet herstellen van iets als overbelasting zijn er geen statistieken en wetmatigheden voor het herstel. De Europese Spelen in Bakoe liep ze mis. Net zoals het WK in Richmond.

Herstel.

Gelukkig tekende in het najaar van 2015 het herstel zich voorzichtig af. Samen met de leiding van haar ploeg RaboLiv vergaderde ze over een programma. In eerste instantie voorzichtig weer gaan trainen. Alles gericht op deelname aan de Olympische Spelen in Rio deze zomer. Mountainbiken zal ze daar niet maar de wegwedstrijden zijn hopelijk haalbaar. En na de nodige kilometers op de fiets was ze zelf steeds meer overtuigd van de mogelijkheden om op tijd weer in vorm te komen. Ze zegt dan wel dat ze Rio nog even ‘weg stopt’ maar ik denk dat ze er toch echt al wel mee bezig is. Ze doet er alles aan en zal er moeite mee hebben om het rustig aan te doen. Tot opluchting van haar fans was ze een tijdje terug voor het eerst sinds een maand of tien weer op de weg te zien in een heuse wedstrijd. In Drenthe deed ze mee aan de eendaagskoers Acht van Westerveld en ze gebruikte die rentree om weer eens lekker in een kopgroep te fietsen. Na afloop verklaarde ze dat deze wedstrijd een soort van test moest zijn om te zien hoe het herstel zou verlopen.

Kunstwerk.

Kennelijk ging dat allemaal goed want ze kon zelfs tijd vrij maken voor de onthulling van het kunstwerk dat ter ere van haar in het dorp Meeuwen op de rotonde werd geplaatst. Het Brabantse dorpje met zijn ongeveer 700 inwoners is natuurlijk bijzonder trots op zijn meest bekende dochter en vernoemde de rotonde naar Vos. Het kunstwerk bestaat uit een soort vlechtwerk van fietsen. En dat zijn natuurlijk de fietsen die het leven van de renster bepaald hebben. De ringen die het geheel vormen zijn een herinnering aan de Olympische Spelen van Londen in 2012 waar Vos haar gouden medaille won. In die periode woonde zij in Meeuwen en op de rotonde staat het bord met de afslag naar Babyloniënbroek, het dorpje waar Marianne Vos in 1987 werd geboren en waar ze ondertussen weer woonachtig is.

Serieuze come-back.

Dat het goed gaat met Marianne Vos en dat het zo langzamerhand op een serieuze come-back begint te lijken bleek even later toen ze het criterium van Oud-Vossemeer winnend afsloot. Na haar rentree in Westerveld wist ze dus dat ze weer kon winnen. In Oud-Vossemeer versloeg ze Claudia Koster en Ellen van Dijk met wie ze in een kopgroep fietste. En afgelopen woensdag 30 maart won ze in het Belgische Gooik ook de Pajot Hills Classic. Het was haar eerste zege op buitenlandse bodem nadat ze meer dan tien maanden aan de kant had gestaan. Vriend en vijand waren na afloop verbaasd over het machtsvertoon waarmee ze de sprint bergop won van de Amerikaanse Megan Guarnier en de FGinse Lotta Lepistö. Voor ploegleider Sierk-Jan de Haan was het verrassend om te zien dat ze al tot deze krachtsexplosie in staat was.

Vos was natuurlijk uiterst tevreden met deze eerste twee overwinningen na zo’n lange periode. Goed om te zien dat ze weer op de weg terug is en dat ze kennelijk voldoende herstelt na inspanningen. Maar voorzichtig aan. Nog steeds tijd nemen om te rusten. De Spelen zijn dan al wel weer in zicht maar het lijntje mag nu niet meer breken. De Ronde van Vlaanderen slaat ze dus over. Die past kennelijk nog niet in haar programma dat nog steeds in het teken van revalideren staat.

In september 2014 won Marianne Vos de derde etappe van de Ladies Tour. Daarna stond ze niet meer op het hoogste treetje van het podium. Maar sinds kort weet ze weer hoe ze moet juichen. De afgelopen weken met die twee zeges voelden bijna zoals haar Olympische overwinning in 2012. Ze heeft zo moeten afzien afgelopen jaar. Maar het gevoel is er weer. Vos is terug.