Wereldwijd zijn er veel topsporters van wereldniveau, maar er zijn er maar weinig die ook daadwerkelijk jaren aan de top blijven. Carl Lewis deed en kon dat, samen met zijn maatjes van de Santa Monica Track Club. Maar wat heeft hij allemaal gepresteerd en gedaan. We hebben het sportleven van Carl Lewis eens bekeken en hieronder samengevat.
Wie was Carl Lewis
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Carl Lewis was een Amerikaanse atleet die in totaal tien Olympische medailles wist te winnen. Zijn carrière werd nog wel eens onderbroken maar duurde van 1979 tot en met 1996. Lewis was gespecialiseerd in het verspringen en hardlopen op de korte sprint nummers. In zijn topjaren won hij alles wat er maar te winnen was. Eigenlijk had hij alles in huis om één van de populairste sporters van Amerika te worden. Maar vreemd genoeg was dat niet zo, het Amerikaanse publiek sloot hem niet in zijn armen. De Amerikanen vonden hem afstandelijk, hautain en egoïstisch. Lewis was vooral gek met zichzelf en daarom ook niet echt populair bij zijn collega atleten.
Biografie
Frederick Carlton Lewis werd op 1 juli 1961 geboren in Birmingham in de staat Alabama. Hij werd vast door zijn moeder besmet met het atletiekvirus, zij was ook atlete en zat in 1951 in het hordeloopteam. Zijn zus Carol was ook een bekend atlete, ook bij het verspringen en de sprintnummers. De ouders van Carl begonnen een eigen atletiek club voor meisjes. Zo’n atletiek club voor meisjes was er niet op de openbare scholen. Na enige tijd mochten er ook jongens komen sporten dus ook Carl ging daar naar toe. In het begin had hij niet zoveel aanleg als zijn broers en zussen. Maar door aanmoedigingen van zijn ouders ging het wel steeds beter. Een groot voorbeeld van Carl Lewis was atletiek legende Jesse Owens. Lewis ontmoette hem toen hij negen jaar oud was. Owens gaf hem als tip dat hij vooral plezier aan de sport moet beleven.
Atletiekcarrière
Carl Lewis begon op zijn dertiende met verspringen, en was al snel één van de beste van de staat New Jersey. Later zou hij één van de beste verspringers te wereld worden. In Amerika is het gebruikelijk dat de hoge scholen de topsporters graag aan zich willen binden. Lewis koos voor de University of Houston en ging trainen onder coach Tom Tellez, die altijd zijn coach zou blijven. Hij wou miljonair worden en nooit een normale baan hebben, dat was het uitgangspunt voor de carrière van Carl Lewis. Lewis kwalificeerde zich voor de Olympische Spelen van 1980 in Moskou, voor het verspringen en de 4×100 meter estafette. Maar hij zou niet in actie komen omdat Amerika de spelen in Moskou zouden boycotten.
Zijn echte doorbraak
Zijn echte doorbraak kwam in 1981, hij zou nooit lager dan de derde plaats staan op de wereldranglijst. Voor de Universiteit won hij diverse titels op de 100 meter en bij het verspringen. Al snel gingen de Amerikanen de vergelijking met Jesse Owens maken. Dat deden ze omdat Jesse Owens ook een ster was op de beide onderdelen. Lewis ging op zoek naar records, hij wilde dat het liefst doen op zeeniveau. Veel records bij de sprintnummers en het verspringen worden op hoogte gevestigd. De ijlere lucht is dan een groot voordeel, maar Carl Lewis wilde van dit voordeel geen gebruik maken. Hij wilde geen “H” van hoogte record achter zijn naam hebben staan.
Verspringen
Lewis zijn ster rees snel hij werd de beste atleet op de 100 meter en bij het verspringen. De kenners achten hem in staat het wereldrecord verspringen van Bob Beamon te verbeteren. Bob Beamon sprong in 1968 bij de Olympische Spelen in Mexico-Stad 8.90 meter. Helaas zou Carl Lewis dat record niet verbeteren. Dat lukte Colin Powell wel in 1991 in Tokio, het wereldrecord van 8.95 meter staat nog steeds in de boeken. In 1983 organiseerde de IAAF het eerste officiële wereldkampioenschap wat gehouden werd in Helsinki. Iedereen keek uit naar de strijd bij het verspringen tussen Larry Myricks en Carl Lewis. Maar helaas wist Myricks zich niet te kwalificeren, dus ging de titel simpel naar Carl Lewis. De 100 meter werd ook een overwinning voor Lewis. Hij versloeg Calvin Smith die net het wereldrecord op 9.93 had gezet. Bij de 4×100 meter won Carl Lewis zijn derde gouden medaille.
Nummer 1 positie
Carl Lewis nam de nummer één positie op de wereldranglijst weer in. Hij deed dat mede door zijn wereldrecord 100 meter en het wereldrecord verspringen op de laaglandbanen. In dat jaar werd hij ook tot atleet van het jaar uitgeroepen door het blad Track and Field News. Carl Lewis had een nieuw uitdaging gevonden. Hij wilde het record van zijn grote voorbeeld Jesse Owens, vier gouden medailles op de Spelen, evenaren.
Zoektocht record Jesse Owens
Carl Lewis ging op zoek naar dat record tijdens de Olympische Spelen van Los Angeles in 1984. Deze Spelen zouden van hem een begrip in Amerika moeten maken. Lewis evenaarde inderdaad de prestatie van Jesse Owens. Goud op de 100 en 200 meter, bij het verspringen en de 4×100 meter estafette. Lewis was inmiddels lid van de Santa Monica Track Club en de manager Jou Douglas ging hem helpen. Hij had ooit gezegd dat hij miljonair wilde worden en Douglas moest helpen om het succes te gelde te brengen. Opvallend in dat succesvolle Olympische jaar was ook dat hij gedraft werd voor de Chicago Bulls. De zo succesvolle basketbal club, maar hij zou nooit in de NBA in actie komen.
De nieuw concurrent
De status van Carl Lewis was haast ontastbaar, hij bleef zeven jaar ongeslagen bij het verspringen. En ook op de 100 meter was hij onverslaanbaar. Toch kwam er op de 100 meter steeds meer concurrentie op de baan. Zijn record op de laaglandbaan werd aangescherpt door Mel Lattaney. Ook kwam er steeds meer concurrentie van Ben Johnson uit Canada. Carl Lewis was niet meer de onomstreden nummer één van de wereld. Ook bij het verspringen kwam er concurrentie in de persoon van Robert Emmijan. Carl Lewis verloor op beide onderdelen de nummer één positie van de wereld. Lewis gaf steeds vaker dat hij de prestaties van Ben Johnson ook kon halen, als hij verboden middelen ging gebruiken. Was hij een slecht verliezer?
De Spelen van Seoul
In 1987 verloor hij niet alleen veel wedstrijden maar hij verloor ook zijn vader. Carl Lewis gaf zijn vader de gouden medaille van de Spelen in 1984 mee het graf in. De dood van zijn vader gaf hem weer nieuwe motivatie. Hij versloeg daarna Ben Johnson op de prestigieuze wedstrijd in Zürich. Voor de spelen in Seoul was Ben Johnson aan het terugkomen van een hamstringblessure. En het was de vraag of hij op tijd fit zou zijn voor de Spelen. De 100 meter finale was de grootste hype op sportgebied van dat jaar. Ben Johnson kwam met een beetje mazzel op zijn tijd in de finale. Carl Lewis liep zijn beste wedstrijd sinds tijden maar werd toch verslagen door Ben Johnson. Drie dagen later werd Johnson de gouden medaille ontnomen vanwege het gebruik van verboden middelen. Carl Lewis kreeg alsnog de gouden medaille en het wereldrecord op zijn naam.
De andere wedstrijden
Op het WK van 1991 in Tokio liep Lewis tegen de nieuwe orde op de 100 meter, Burrell en Stewart. De 100 meter zou de snelst ooit worden, zes atleten liepen onder de 10 seconden. Verrassend was dat Lewis de winnaar van deze wedstrijd werd, dit had niemand voorzien. Hij liep hij ook een wereldrecord, en dat deed hij ook op de 4×100 meter estafette. Bij het verspringen ging het in Tokio er ook spannend aan toe. Lewis had 65 wedstrijden achtereen gewonnen, maar werd nu verslagen door Colin Powell. Hij sprong het oude wereldrecord van Bob Beamon uit de boeken met 8.95 meter. Dit record staat heden ten dage nog steeds als wereldrecord in de boeken. Op de Spelen van Atlanta, zijn vijfde Olympische spelen, kwalificeerde hij zich voor het verspringen. De voornaamste titelkandidaten Powell en Pedroso waren niet in vorm en Carl Lewis pakte weer de gouden medaille.
Doping
In 1997 trok Carl Lewis zich terug uit de atletiek, hij kon terug kijken op een fantastische carrière. Een carrière die toch nog een staartje zou krijgen. Dr. Wade Exum overhandigde in 2003 als voorzitter van de dopingcontrole van het Amerikaanse Olympisch Comité documenten aan Sports Illustrated. Uit deze documenten zou blijken dat meer dan 100 Amerikaanse atleten doping zouden hebben gebruikt. Carl Lewis was één van hen, hij was driemaal positief getest. Het Olympisch Comité accepteerde de verklaring dat dit onopzettelijk was gedaan, bovendien waren de waardes te laag. Veel andere atleten werden ook vrijgesproken.
Weetjes en feiten
• Om van Carl Lewis alle titels en record te gaan noemen gaat veel te ver, omdat het er gewoon veel te veel zijn.
• Maar hij werd in 1988 en 1991 IAAF-atleet van het jaar
• In 1991 werd hij opgenomen in de Hall of Fame
• Hij werd sportman en atleet van de eeuw in 1999
• Ook werd hij in 1999 nog Olympiër van de Eeuw
• In 2012 werd hij opgenomen in de IAAF Hall of Fame
