Tom Dumoulin en Marianne Vos de besten van 2014.
De Gerrit Schulte trofee werd onlangs uitgereikt aan Tom Dumoulin. De renner van Giant-Shimano werd dit jaar derde tijdens het wereldkampioenschap tijdrijden. Hij pakte een etappe in de Eneco-tour en hij was de snelste bij de proloog van de Ronde van Alberta.
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Het Nederlandse fiets-publiek kent Dumoulin eigenlijk pas echt goed sind hij in 2013 bij het NK een bronzen medaille bij de tijdrit en zilver tijdens de wegwedstrijd won. Zijn eerste overwinning bij de profs boekte hij in 2014 in de tijdrit van het Critérium International. En daarna groeide zijn erelijst gestaag.
En nu werd Tom Dumoulin dus uitgeroepen tot wielrenner van het jaar. In Den Bosch mocht hij de Gerrit Schulte trofee in ontvangst nemen. De prijs dankt zijn naam aan de legendarische wielrenner Schulte. Deze was zo rond de tweede Wereldoorlog één van de meest populaire coureurs. Hij boekte overwinningen op de weg, maar ook op de baan. In 1938 reed hij voor de eerste en laatste keer de Ronde van Frankrijk, waar hij een etappe won. Gerrit Schulte werd in 1958 gekozen tot Sportman van het jaar. Daarna werd in het restaurant bij Stadion De Vliert van FC Den Bosch jaarlijks de Gerrit Schulte Trofee uitgereikt aan de meest succesvolle Nederlandse beroepsrenner. Deze prijs was dus dit jaar voor Dumoulin.
Beetje verbaasd.
De renner was eerlijk gezegd wel een beetje verbaasd en verrast dat hij degene was die de trofee won. Hij zelf had er op gerekend dat Niki Terpstra of Lars Boom zouden winnen. Terpstra won immers Parijs-Roubaix en Boom won een etappe in de Tour. Maar ja, kennelijk vonden de keuzeheren, dat Dumoulin zo’n constant seizoen had gefietst, dat hij de prijs moest hebben.
Terpstra werd natuurlijk om een reactie gevraagd en hij dacht misschien niet aardig genoeg te zijn. Hij had met name in 2012 al eens flinke kritiek geuit op de de juryleden. Deze club van 48 is een groep van oa oud-renners. Hun naam danken ze aan het jaar 1948, toen Schulte de beste van de wereld werd in de achtervolging. Hij won van de legendarische Fausto Coppi nota bene in Amsterdam. Veel grote wielrenners uit de nationale historie wonnen deze prijs, maar absolute topper is Joop Zoetemelk, die hem liefst negen keer in ontvangst nam.
Sportverkiezing.
En natuurlijk is ook deze verkiezing omstreden. Want welke sportverkiezing is dat niet. Volgens mij is er nooit sprake van objectieve criteria, wanr wat is ‘de beste’ in de sport? De meeste prijzen? Het meest aansprekende resultaat? De grootste ontwikkeling doorgemaakt? Zegt u het maar. Volgens mij bestaat het niet. Dit soort verkiezingen zijn altijd in het belang van de sport. Dat dan weer wel. Weer eens even in de schijnwerpers. Dat soort dingen. Prima. Laten we het vooral zo houden.
Dumoulin krijgt de prijs dus dit jaar. Hardstikke mooie prestatie van de jonge renner. Eén van de coureurs die er voor zorgen dat we langzamerhand weer een beetje gaan meedoen in de internationale wielerwereld. En dan moet je alles aangrijpen om publiciteit te krijgen.
Marianne Vos.
Trouwens, een andere winnaar dit jaar heeft al tijden niet te klagen over publiciteit. Marianne Vos won bij de vrouwen. Hier heet dat de Keetie van Oosten-Hagen Trofee. Vos won deze trofee al voor de negende keer. Staat er maat op haar? Een ongelooflijke mijlpaal voor de Brabantse renster. Ze staat nu op gelijke hoogte met die andere kanjer die we nog in onze herinnering hebben: Leontien Zijlaard-van Moorsel. Het schijnt dat er bij de verkiezing van Vos geen enkele vraagtekens werden gezet. Is dat nog mogelijk bij een sportverkiezing?
