Mag Schippers zelf haar toekomst bepalen?

Sportwereld is benieuwd naar keuze van Dafne Schippers.

2014 was een mooi sportjaar met grote prestaties en prachtige medailles. En hoewel ik me realiseer dat we dat waarschijnlijk altijd in januari en februari zeggen over het voorgaande kalenderjaar heb ik een paar heel bijzondere prijzen op mijn netvlies als ik dit schrijf. De twee gouden medailles van Dafne Schippers tijdens het EK atletiek waren voor mij absolute hoogtepunten. Daarmee doe ik onze andere toppers waarschijnlijk te kort, maar vooruit, in dit artikeltje neem ik die vrijheid.

Gouden medailles van een Nederlandse atleet bij internationale wedstrijden zijn zeldzaam in mijn herinnering en de plakken die Schippers haalde waren dan ook weer eens een lichtpuntje voor onze vaderlandse atletieksport. Temeer daar haar gouden run van 200 meter ook nog eens de beste was van de hele wereld in dat seizoen. Het is dan ook geen wonder dat zij vanaf dat moment volop in de belangstelling staat, niet in de laatste plaats van de internationale sportpers. Een mooie bekroning vond ik toch wel de nominatie voor de verkiezing van wereld-atlete van het jaar, waar zij bij de beste drie was overgebleven.

Usain Bolt.

U weet natuurlijk wel wie Usain Bolt is? Volgens zwemdirekteur Joop Albeda, die in één van zijn vorige sportlevens de scepter zwaaide over de atletiekbond, is Dafne Schippers onze eigen Usain Bolt. Zij is een wel zeer opvallende blonde Utrechtse in de atletieksport die meestal wordt bepaald door West-Afrikaanse en Afro-Amerikaanse vrouwen. En omdat er naar de grote atletiekfinales, bijvoorbeeld bij de Olympische Spelen, zo ongeveer twee miljard mensen kijken zou het best eens kunnen zijn dat Daphne Schippers de komende atletiekjaren in steeds meer huiskamers over de hele wereld te bewonderen zal zijn. Zeker als zij besluit om zich verder te specialiseren op die twee sprintafstanden. En dan wordt zij natuurlijk ook commercieel gezien zeer interessant.

Maar dat is nou net waar veel sportjournalisten zich bezorgd over maken. En niet alleen zij, maar waarschijnlijk ook heel veel atletiekbondbestuurders en ook de mensen van NOC*NSF. Want die laatsten hebben natuurlijk al wel een paar centen gestoken in Dafne Schippers. Zal ons sprintkanon zich verder gaan toeleggen op de korte afstanden of zal zij haar oude liefde, de meerkamp, en daarmee wellicht ook haar hart volgen bij het beoefenen van haar sport.

Volgens Schippers’ coach Bennema is op dit moment het geld niet haar belangrijkste motivatie. De eer en de roem en het heerlijke atletiekgevoel zijn voor haar de criteria bij het maken van een keus. En Bennema heeft maar één doel: presteren op wereldniveau; of dat nou op de sprint is of bij de meerkamp maakt hem niet uit. Al staat de hele wereld op zijn kop, hangen alle bobo’s aan de telefoon, staan de interviewers in de rij, het maakt haar allemaal niet uit. Schippers zal volgens de coach zelf bepalen wat ze gaat doen.

Druk.

Maar toch ben ik bang dat de druk groot zal worden. NOC*NSF is middels directeur Hendriks zo’n beetje verantwoordelijk voor de Nederlandse atleten. En omdat er best al wel wat geld in de faciliteiten van Schippers is gestoken, zal de sportkoepel toch wel verwachten dat Schippers kiest voor medailles of in elk geval voor de grootste kansen daarop. Bovendien is een kampioen sprint een inspiratie voor de jeugd en zeker ook aantrekkelijk voor commerciële partijen zoals sponsors.

Ik ben heel benieuwd of er daadwerkelijk (morele) druk op de atlete zal worden uitgeoefend en wat ze dan zal doen. Is topsport nog steeds haar hobby of is het haar beroep geworden? Kiest ze dan voor wat ze het liefste doet? Of kiest ze voor de kans op succes? Of zal ze die twee kunnen combineren? Ik wacht met spanning af.

Meerkamp en sprint.

In elk geval zal ze de meerkamp en de sprintkampioenschappen nog even combineren. In mei zal ze zich tijdens een belangrijke zevenkamp in Götzis meten met de wereldtop. In 2014 werd ze bij die meeting derde en ze zal zeker proberen om ook daar van zich te doen spreken. Iets dichterbij was Apeldoorn waar ze zich een poosje terug kon mengen in de strijd om de titel op de 60 meter sprint indoor. Hier wil ze zich de komende maanden namelijk op richten tijdens het indoorseizoen. Waarschijnlijk een mooie gelegenheid om haar absolute (sprint)snelheid te trainen en te verhogen. Eén en ander betekent volgens mij wel dat ze inderdaad nog twijfelt. Moet ze wel echt een keus maken en zo ja, welke wordt dat dan? In elk geval heeft ze aangekondigd dat ze voor het WK atletiek in Peking dit jaar de knoop zal doorhakken. Want ja, dan is Rio nog maar een jaartje weg. We zullen het met grote belangstelling volgen.

Kijk nog maar even naar die gouden race: