Cassius Clay was door de boksgeschiedenis heen misschien wel de meest charismatische bokser ooit, “The Greatest” of “The People’s Champion” of “ The Louisville Lip”, allemaal namen die de mensen aan hem gaven. Clay werd geboren in Louisville op 17 januari 1942, en werd vernoemd naar zijn vader Cassius Marcellus Clay senior Zijn vader dankt die naam weer aan de abolitionist (een strijder tegen de afschaffing van de slavernij) en politicus Cassius Clay. De bokser Clay werd lid van de Nation of Islam en op 6 maart 1964 nam hij de naam Muhammad Ali aan. We gaan eens kijken hoe het hem in zijn boks carrière is vergaan.
Zijn carrière
Beste sportweddenschappen acties 2024:
Muhammad Ali had een onorthodoxe manier van boksen. Met zijn lengte van 1.91 meter hield hij de dekking altijd laag. Hij vertrouwde op zijn snelheid en behendigheid om de klappen te kunnen ontwijken. Op 29 oktober 1960 bokste en won Ali zijn eerste professionele bokswedstrijd tegen Tunney Hunsaker. De wedstrijd ging over zes ronden. Tussen 1960 en 1963 kwam hij maar liefst 19 keer in actie. Hij won al zijn partijen en 15 keer op knock-out, hij versloeg onder andere Lamar Clark die al zijn 40 partijen nog op knock-out had gewonnen. Ook won hij van Archie Moore die meer dan 200 wedstrijden had gebokst, en die later ook nog zijn trainer zou worden.
Sonny Liston
Zijn overwinningen waren soms niet al te overtuigend. In zijn partijen tegen Doug Jones en Henry Cooper ging hij zelfs neer maar de partijen werden toch gewonnen. Door deze overwinningen mocht Ali de wereldkampioen Sonny Liston uitdagen. Liston was in 1962 wereldkampioen geworden door Floyd Petterson in de eerste ronde knock-out te slaan. Sonny Liston was in tegenstelling tot Ali een rustig persoon, een beetje timide, lachte niet veel. Liston werd door de bookmakers als de grote favoriet bestempeld voor zijn wedstrijd tegen Ali. Bij de bookmakers stond Liston met 7 tegen 1 als favoriet genoteerd. Ali ging rustig van start in de partij tegen Sonny Liston. Maar gaandeweg de wedstrijd kreeg hij steeds meer vat op de hard slaande Liston. Met een felle combinatie raakte hij zijn opponent onder zijn rechteroog wat hem een behoorlijke zwelling opleverde, en hij had ook al een snee onder zijn linkeroog.
Rematch tegen Liston
Angelo Dundee de vermaarde coach van Ali gaf hem de opdracht om de zware stoten te vermijden. De blessures van Liston gingen hem steeds meer parten spelen en na de zevende ronde moest hij opgeven. Muhammad Ali was de nieuwe wereldkampioen en schreeuwde naar de schrijvende pers “ I’am the greatest” , wat hem ook die legendarische bijnaam opleverde.
Sonny Liston kreeg een kans op een rematch, die zou plaatsvinden in november 1964, maar een hernia operatie van Ali gooide roet in het eten, de wedstrijd zou later in Boston moeten plaatsvinden. Maar ook de wedstrijd in Boston ging niet door want de organisatie kreeg geen vergunning voor de wedstrijd. Op 25 mei 1965 vond de wedstrijd dan eindelijk plaats in een klein zaaltje in Lewiston in Maine. De wedstrijd zou de geschiedenis in gaan als de wedstrijd om het wereldkampioenschap met de minste toeschouwers Slechts 2.434 boks liefhebbers waren getuige van deze wedstrijd. Liston ging al in de eerste ronde knock out. Velen betwijfelen of het allemaal wel echt was, “ the phantom punch fight” werd er al gezegd, want de meeste mensen hadden geen slag gezien.
Titel verdedigen
Na deze wedstrijd verdedigde Ali zijn titel verschillen malen onder andere tegen George Kuvalo, Henry Cooper en de Duitser Karl Mildenberger, deze zege kreeg hij niet cadeau, het werd een van de zwaarste partijen uit zijn carrière. In deze periode stond Ali ook nadrukkelijk ter discussie in Amerika, zijn lidmaatschap van de Nation of Islam en de weigering voor de dienstplicht op basis van zijn geloof nam niet iedereen hem in dank af. Hij verscheen vaak aan de zijde van Elijah Muhammed de leider van de Nation of Islam op bijeenkomsten en toonde zich trouw aan hem en de islam. Voor zijn dienstplichtweigering moest Ali voor de rechtbank verschijnen die hem veroordeelde tot tot een maximale gevangenisstraf van 5 jaar en een geldboete. Ook zijn bokslicentie was hem door de atletencommissie al afgepakt, tijdens zijn schorsing ging hij zich manifesteren als politiek activist en was voor stopzetting van de Vietnamoorlog.
Comeback
Zijn comeback maakte hij al in 1970, van de senator van de staat Georgia kreeg hij toestemming om in die staat te boksen. Jerry Quary werd zijn eerste tegenstander en Ali won omdat Quary de strijd in de derde ronde moest staken. Op 28 juni 1971 besliste het Amerikaanse Hooggerechtshof dat de straf van Ali teruggedraaid moest worden. De eerdere veroordeling was onvoldoende onderbouwd en Ali mocht in alle staten van de USA weer boksen.
The Fight of the Century
Op 8 maart 1971 vochten Joe Frazier en Muhammed Ali tegen elkaar, deze wedstrijd werd gezien als de wedstrijd van de eeuw. Het gevecht vond plaats in Madison Square Garden en voor beide boksers lag een bedrag van 2.5 miljoen dollar klaar. Het werd ook een strijd tussen Ali die een publiek tegenstander van de Vietnamoorlog was en Joe Frazier die wou vechten voor zijn land. Vele miljoenen mensen over de hele wereld zouden het gevecht via de televisie volgen, tot de elfde ronde ging het gevecht gelijk op. in die 11e ronde kreeg Ali een aantal flinke klappen te incasseren van Frazier die in die ronde een voorsprong had opgebouwd. In de vijftiende ronde gaf Frazier een linkerhoek die de kaak van Ali deed zwellen en ging hij tegen het canvas. Ali was zwaar aangeslagen en Frazier werd tot winnaar uitgeroepen en behield zijn wereldtitel.
Gevecht in Kinshasa
Muhammed Ali pakte in 1974 de wereldtitel terug na een gevecht in Kinshasa. Het gevecht werd georganiseerd door Don King die de boksers een bedrag van 5 miljoen dollar beloofde. King had dit geld niet en vond geen sponsors in Amerika. De president van Zaïre bood het bedrag en de wedstrijd werd in Kinshasa gebokst. Ali werd weer uitgedaagd door Joe Frazier. Don King organiseerde weer de wedstrijd en die werd afgewerkt in Manilla, opnieuw werd het een strijd van hard tegen hard die door Ali werd gewonnen. Na deze wedstrijd kwamen beide boksers nog wel een paar keer in de ring maar eigenlijk was dit het einde van hun beide carrière. Muhammed Ali beëindigde officieel zijn carrière op 27 juni 1979.
Na zijn bokscarrière
In veel plaatsen in de Verenigde Staten is een straat naar hem vernoemd en kwam er een biografie uit. In 1984 werd bij Ali de ziekte van Parkinson geconstateerd. Sommige artsen zagen een verband tussen zijn ziekte en zijn bokscarrière. Zijn vorm van Parkinson wordt ook wel boksersdementie genoemd. Hij zei nooit spijt van de bokssport te hebben gehad, “ ik was anders nog steeds schilder in Louisville geweest” zei hij eens. Hij was en bleef een graag geziene gast in televisie programma’s en bij grote sportwedstrijden. Bij de Olympische spelen van Atlanta was hij de laatste drager van de Olympische vlam. In juni 2016 werd hij in het ziekenhuis van Scottsdale opgenomen in verband met ademhalingsmoeilijkheden. Een dag later stierf hij op 74-jarige leeftijd, op 10 juni 2016 werd hij begraven in zijn geboorteplaats Louisville.
Nog wat feiten en weetjes
• Ali bracht in 1964 een plaat uit met de naam Stand by me
• In 2001 werd een biografische film van hem uitgebracht Ali werd gespeeld door Will Smith
• Ali ontving in 2005 in het witte Huis The Presidential Medal of Freedom
• In 2005 is ook het Muhammed Ali Center in Louisville geopend. Dit is een non-profitinstelling voor vrede, maatschappelijke verantwoordelijkheid, respect en persoonlijke ontwikkeling.
• Zijn dochter Laila Ali ook in de bokssport bekend is geworden
• Muhammed Ali werd in 1960 Olympisch bokskampioen
• Hij was 2048 dagen wereldkampioen van de WBA en 3045 dagen van de WBC
